içinden geçilmez dünya
Biçim değiştiriyor zaman
haykıran, değişen, inleyen diyaloglarla
oysa bilinç; kendindedir aklındaki bütün yüzlerle
dünya yıkılmış bir monolog
insanın çürüyen beş duyusunda
kaçıyorum içimdeki odalara
içimde kıvrılarak uyuyan uykulara
çünkü herkes kirli birer yankı gibi
Kendini yitirmekten korkan iki çocuk
yağmur çağırıyor duraklarına
ve yaklaştıkça birbirine çoğalıyor sesleri
acılı ama verimsiz insanlar
sanki her şey ayırıyor bizi
kimse duymuyor yazdıklarımızı
duyamıyor
sıyrılamıyor kimse dikenli uzantılarından
Harfler; “soğuyan bir krater ” gibi sanalın penceresinde
ölü bir gövdeyle bir dolu insan
bu karışık, içinden geçilmez dünya
bir akrep sokması kadar zehirli
ararken panzehrini tüketiyor sigarasını zaman gibi
iki dost
iki insan
iki çocuk
ve zaman tekrarlıyor kendini günlük sayfalarını açarken
her gün çay ocağına uğrayan bir dağıtım görevlisi
oysa şehirlerarası otobüsler var binip gidilecek…
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– içinden geçilmez dünya
l l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l
