Fırtına Arabası
- İlkbaharın hissettirdiklerini yazın.
Yazan: Çağlar Akar, Mustafa Aslan
Bugün Nisan ayının ilk günü… Sabah erkenden kalkıp kırlara koştum. Sabah sessizliğinin tadını çıkarttım. Dün gece sabaha kadar süren sağanak yağmura rağmen, güneş tüm ihtişamıyla karşımda duruyor şimdi. Meyve ağaçları çiçek açmış. Yeşil ırmak boyunca uzanan dağların zirvelerindeki karlar ise görüş mesafesinden oldukça uzak. Uğur böcekleri papatyaların üzerinde gezinirken, papatyaların ince gövdeleri esen rüzgârla beraber hafifçe sallanıyor. Kırlangıçlar ise ağaç dallarının arasındaki yuvalarında, yumurtadan yeni çıkmış yavrularını besleme telaşında. Ceviz ağacının tepesindeki bir sincap bulduğu kabuklu bir yemişi yemekle meşgul… Bir de gökyüzünde ahenkle dolaşan beyaz bulutlar var. Hayal gücünün tüm imgelerini taşıyorlar.
Uzunca bir zamandan sonra bugün ilk defa içimde yaşama sevinci belirdiğini hissediyorum. Çocukluk anılarım düşüyor aklıma; taşradaki ahşap evimiz, buğday tarlalarımız, köpeğimiz Fox ve bir de fırtına arabası…
Hatırlıyorum da Nisan ayı yağmurlarla beraber gelirdi hep. Hafızama kazınmış. Dört buçuk, beş yaşlarım… Yine çok yağmurlu ve ardı ardına yıldırım çarpan bir geceydi. Korkuyla uyanıp ağlamaya başladım… Kim korkmaz ki? Küçücük aklımla anlamlandıramadım olanları. Bir hışımla yataktan kalkarak annemin yanına koştum. Annemin de bana bakıp gülümseyerek “Oğlum neden korkuyorsun? Bak fırtına arabası geçiyor, önünü görmek için farlarını açıyor, duyduğun ses de motorunun sesi,” demesi. Zamanla merak korkuyu yendi. Acaba bu arabanın nasıl farları vardı? Tekerlekleri kocaman mıydı? Gökyüzünde nasıl uçuyordu?… Kaç defa kendimi o fırtına arabasının içinde hayal ederek uyudum bilmiyorum. Fırtına arabası önce beni, zamanı gelince de kardeşimi konuk etti.
Ne zaman yağmur yağıp şimşek çaksa küçük kardeşimle ben “Fırtına arabası geliyor,” diye bağırıp dışarıya fırlar, fırtına arabasını görmeyi umarak da dakikalarca yağan yağmurun altında beklerdik. Annemden azar işittiğimiz de olurdu bazen. Ne zaman azar işitsek “Fırtına arabası ne zaman gelecek,” diye sorardım anneme. Annem de “Siz büyüyünce gelecek,” diye yarı sitemkârca cevap verirdi hep.
Şimdi gülümseyerek anımsıyorum o zamanları. Saflığın ve masumiyetin içimizi ısıttığı o günleri.
Bir gün fırtına arabası Nisan yağmurlarıyla beraber annemi aldı götürdü. Bugün annem öleli beş yıl oldu. Koskoca beş yıl… Oysa ne kadar çok şey sığdırılırdı o beş yıla…
Bu gece içimdeki o çekik gözlü, uzun dalga saçlı, dizleri yara kabuklu çocuk ile beraber uyuyacağım. Kim bilir belki de fırtına arabasına bineriz annemle beraber…
————————————Editör Notları——————————————–
“köpeğimiz Fox, ve bir de fırtına arabası…” Burada Fox’tan sonra virgül kullanımına gerek yok. Muhtemelen gözden kaçırdınız.
“duyduğun seste motorunun sesi,” Burada bağlaç kullanımından kaynaklı ses de olması gerekli. Yazıda düzelterek yayınladık.
“Şimdi gülümseyerek anımsıyorum o zamanları. Saflığın ve masumiyetin içimizi ısıttığı o günleri.” Bu metni üç nokta ile bitirmeniz daha etkili olacaktır.
“Bu gece içimdeki o çekik gözlü, uzun dalga saçlı, dizleri yara kabuklu çocuk ile beraber uyuyacağım.” ‘Uzun dalga saçlı, dizleri yara kabuklu çocuk’da bir sorun var. Uzun dalgalı saçlı, dizleri yaralı çocuk ya da daha uygun bir formla betimlenmiş bir yapıyla yazılabilir.
Yazının genelinde yaptığınız betimlemeler gerçekten çok başarılı. Gözümde canlandıramadığım hiçbir şey olmadı diyebilirim. Belirttiğim ufak şeyleri de göz önünde bulundurarak çok daha iyi metinler ortaya koyacağınıza hiç şüphem yok. İki kişinin üretimi olması da gayet ilgi çekici. Ellerinize, yüreğinize sağlık.
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Fırtına Arabası
