Dokun
Kendimi bildim bileli bir şeyleri bekliyorum. Öyle abartılı süslü fahiş fiyatına şeyler değil bunlar. Azıcık huzur, biraz anlayış ve adanmışlık sadece… Sonrasında ise derin bir sessizlik o kadar. Bulduğumu sandığım her an ise kaybediyorum. Ama her seferinde yeniden deneyebilirim biliyorum. Çünkü elbette her farkındalık bir güzellik sunacaktır. Her bekleyiş sevince ulaştıracaktır.
Sonunda beklediğim gibi oldu. Bildiklerim beni şaşırtmadı. Tam vaktinde olmam gereken yerdeydim. Gözlerini açtı. Derin derin baktı gözlerimin içine. Sevdi beni. Sevdirdi kendini.
Geldiğinde telaşlıydım. Tabularımdan duvarlar örmüş yorgunluktan geberiyordum. Sevemem sanıyordum, asla sevemem… Yanılmışım, ilk görüşte bir parçasını bıraktı bende. Aklıma takıldı kitabından bir cümle. Ya dik duracaktım ya da dik tutan birini bulacaktım. Gelmesiyle devrikleşti cümlelerim ama dimdik durabildim. Kışın soyunan ağaçlar gibi hissederken kendimi; kör soğuklarda ısıttı içimi, teşekkürler sevgilim. Hoş geldin…
Şimdi tüm gidenlerimin yolu yokuşsuz olsun, hepsine uğurlar olsun.
Sen bana gözlerinle dokundun. Hep dokun…
Yazarın (Feza) diğer yazılarını da okuyabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Dokun: Kendimi bildim bileli bir şeyleri bekliyorum. Öyle abartılı süslü fahiş fiyatına şeyler değil bunlar. Azıcık huzur, biraz anlayış ve adanmışlık sadece… Sonrasında ise derin bir sessizlik o kadar. Bulduğumu sandığım her an ise kaybediyorum. Ama her seferinde yeniden deneyebilirim biliyorum. Çünkü elbette her farkındalık bir güzellik sunacaktır. Her bekleyiş sevince ulaştıracaktır.
