Uzaktakine Mektuplar
Sevgili sen,
Kalbini kıracaklar, dik durmayı öğreneceksin. Öylesine canın hiç acımıyormuş gibi, gülümsemeyi saygı göstermeyi ve hâlâ sevmeyi öğreneceksin.
Sen diyecekler, senin yüzünden. Hem de sen kırmadan, üzmeden, ağaçtan düşen yaprağın bile sebebi olmamaya çalışırken, sen diyecekler çatık kaşlarıyla. Aldırmamayı öğreneceksin.
Canın acıyacak, keşke kırılsa bir yerim de çeksem bu acıyı diyeceksin. Hiçbir yer kırılmayacak, kırılsa da böyle acımayacak, acı geçecek ve sen hissetmemeyi öğreneceksin.
Gözlerinde yaşlar, göklerde bulut,
Kurusa bu kadar ağlayamazsın, kimsenin görmediği gözyaşlarınla dağı sulasan baharda lebiderya çiçek olur bileceksin. Onlar bilmeyecek, sessizce ağlamaya devam edeceksin.
Sonra bir gün gelecek, yok mu artık his derken tam da sen, bir umutla ses göz sıcaklıkla, öylece birden bire hatırlayacaksın. Tam bittiğini sanırken sonsuz çaban, çapalamışken eski dümen gemiler, deniz de dümdüzken yokken rüzgâr falan
Yine başa döneceksin.
Hiç ağlamamış,
Hiç unutmamış,
Hiç öğrenmemiş,
Hiç acımamış ve acıtmamış,
Hiç kırılmamış gibi.
Ama sadece mış gibi…
Sitemizdeki diğer mektuplara da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Uzaktakine Mektuplar
a l ı i s t u v z s l l k m n o p r s ü y ş s q a e d r m n v c x z s p o ı u u y t t
