“Bugün Değil”
Amelie filmini bilen bilir, bilmeyenler için çok minik bir sahneyi hatırlatmak isterim. Amelie, “nihayet buldum” dediği kişinin aslında o olmadığını düşünerek geldiği evinin giriş katında Madam Wallace’la karşılaşır ve aralarında şöyle bir diyalog geçer:
Madam Wallace: Mucizelere inanır mısınız?
Amelie: Bugün değil.
Bu repliğin arka tarafında öyle çok duygu vardır ki. Madam’ın yıllar yılı biriktirdiği acıların, gecikmeli ve aslında gerçek olmayan tek bir mektupla son buluşu, Amelie’nin iki satırla oluşturmaya çalıştığı “mucizelere inan” felsefesine bir kanıt olur. Ancak ne var ki Amelie, mucizelerin insanların kafasında oluşturduğu hayal kırıntılarından olduğuna inanmaktadır artık. Hayaller kesişemez. Oysa her iki durumun da yaratıcısı Amelie’dir. Başkasında işleyen bu durum, kendinde bir türlü işlememiştir, en azından o şimdilik öyle sanmaktadır.
Hayatımın bazen Amelie filmi yönetmeni tarafından çekildiği hissine kapılmıyor değilim. Öyle bir yönetmenim var ki, on yıllık bir mucizeyi kucaklamama izin verdi. Kelimelerim ilk kez yok, ne kadar yazsam o kadar kıymetinden kaybediyor gibi hissediyorum. Susmak çok güzelmiş, bunun tadına varıyorum. Dinlemek, uzunca zamandır duymadığın bir melodiyi yeni baştan ve üstelik bu kez zamanı da mekanı da “bir”leştirerek dinlemek. Bunca zaman nitelediğim sıfatlarımın bir anlamı var artık, şarkıların içerisindeki boşluklar öyle güzel doldu ki, şaşıyorum bunca zamandır nasıl böyle eksikmiş ve ben nasıl bu eksiklikle dayanabilmişim.
Amelie’nin o hayalkırıklığının bütün hayatı boyunca devam ettiğini düşünürdüm hep, gerçekten Nino pisliğin teki ve hisleriyle hareket eden Amelie’nin feci sonu. Kesinlikle bu filmin Yengeç Burcu ile bağlantısı var, bunu da belirtmek isterim. Bu kadar çok hissiyat, başka hangi karakterin işi olabilir?
Yine de “en çok sevdiğin en çok kırıldığındır” gerçekliği var. Göz ardı edilemeyecek bir gerçek. Aslında çok da kötü bir gerçek (Hangi gerçek iyi sorgusu da yapılabilir, bunu şimdilik es geçelim). Bilmediğin bir şeyin yaşanması, öncesi olamayanın geleceğinin olması değişik sorguları da beraberinde getiriyor. Zor olan, hiçbir zaman emin olamayacak olmak. Ne verdiğin cevaplardan, ne yaşadıklarından ne de yaşatacaklarından. Asla kesinlik yok. Zamanı esnetip mutluluğu çoğaltmak, zor zanaat. Bunu karşılıklı denk getirebilmek, ondan da zor. İstekler, karşılıklı olmayabilir. “Platonik” kelimesi her ne kadar aşk temalı kullanılsa da ben bunu karşılığını bulamadığım her şey için kullanırım. Hala daha kullanıyorum, muhtemelen uzunca bir zaman daha kullanacağım. Tek taraflı.Kafamın içindekilerden daha güzel bir dünyam olmadı hiç. Böylesi daha güzel sanırım.
Son olarak, melodiler güzeldir. Kafamın içindekiler listesinin tepesinde bugünkü melodiyi de paylaşarak, ruhunuzun güzelleşmesini diliyorum.
Diğer yazıları da okuyabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
