Sevdadan Hallice
koşarken insanlar
kaybettiği çehrelerinin ardından
ciğerimde cihanı dolduran bir köşe başı zehirlisi
bir yanda buz kesmiş insanlar silueti
öbür yanda hiç olmuş bir faninin sözleri
geç otur karşıma dertleşelim sevgili
belki ben sessiz
belki ben ılık bir dalga
çarpıyorum sığ koylara
öylesine cüzi bir hasret bizimkisi
renkleri solmuş, dökülmüş saçların ipekleri
doldurup bugün de kemikten kadehleri
sussak da susamayalım içelim sevgili
soğuktan da hallice üşüyor yıldızlar
soluyor eteklerine göklerin
günahı boynuma sen bir yıldızsın
belki gaipten
belki yine pervasız
hem ıslak hem dipdiri bir yıldız
boğuluyorum sessizliğinin aşkına
fısıldıyorum avuçlarına
gözlerinden hallice kalbinin mavisi
her yazdığım bir kızıl gelin hikayesi
birer birer dökülmüş göklerden incileri
cenneti oyuncak etmiş tanrının esiri
gel zindanları özgürlüğe boğalım sevgili
belki biliyorum her zerreni
belki son deyiverip çektim
afyonların en leşini
ah bir silinse gönülden gamların efendisi
ey gökleri dolduran çağır bütün zebanileri
bırak da bu defa biz seçelim ehvenişer ölümleri
haydi yırtıp çiçekten rahimleri
yeniden doğalım sevgili
•“belki bir gün candaşım”
•“belki de bugün gökyüzlüm”
dipnot: sahilimiz leş gibi değil arkadaşlar lütfen. sadece aşıklar eksikti, bakın onlar gelince güzelleşiyor.
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
– Sevdadan Hallice
o a r e n i a n a r a y e t i i
