Platon’dan Samsun’a
Bin yılın şafağında öylece korkusuz duran Harmonia’nın ruhu var sanki. Platon’a olan aşkı “platonik aşk”ı anlatmış da kendinden bahseden hiç olmamış. Denizdeki kayalıkların kenarına iliştikleri 40’lı yaşların sonunda yine kelimelere dökemedikleri aşkı anca yaşıyorlar: Platon’un omzuna dökülen zeytine nazar eden saçları, eline onca sene sonra alabildiği eli. Hepsi bu! Tüm yaşanan… Harmonia’ya “Ben düşüncelerle evliyim!” diyemediği için kaçıp giden Platon’un en büyük mutluluğu tek bir an. Platon’u anca gençliğinin sonunda anlayan Harmonia için de bu durum aynı: “Madem onun kadar mükemmeli gelmeyecek hayata, ölçülü ve iyiye olan arayışla sona erecek bir hayatla ölümü beklemek en mantıklısı.”
Denizin tuzunda erimeyi özlüyor insan. Gökten yere kavuşan mavinin en koyusuna harman olmayı; ama en çok göğe bakıp yerdekine şükretmeyi. “Denize bakarken edilen dua geri çevrilmez.” diyenin bir bildiği var elbet. Su; varlığın başlangıcı ama bir de ateş var. Öyle diyor yazar: “Su da önemli ama ateştir benim ustam.”. En sevdiğim şarkıyı ölmeden bulmuş olmanın sevinci içindeyim: “Birden sen gelsen aklıma, seni unutsam bazı bazı, meraklansam gizlice, delice kıskansam seni; hep yalnızlık var sonunda, yalnızlık ömür boyu.”
2014’ten bu yana bize ‘zamanı genişletme’ imkânı veren güzel Samsun. Nöbeti üç beş günlüğüne devraldım; biri Bartın’da, biri İskoçya’da. Sanki dondurmuşum zamanı, yan tarafta bir düğme var; bankta denize bakarken durduracak biri de kenardan 2017’nin dondurduğum parçaları çıkmayı bekliyor gibi. Sanki hiçbir şey yaşanmamış, ben hep buradaymışım gibi. Denizi olan şehirlerin böyle bir büyüsü var galiba; yıllar ne kadar geçerse geçsin, anılar yaşlanmıyor. Ya da bu genel geçer bir kural, ben denize olan özlemimden ne dediğimi bilemiyorum. İkisi de makbul.
Not: Bahsi geçen kitap: Platon’un Aşkı/Rafet Elçi
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Platon’dan Samsun’a
