Kendini Yırtan Afişler

Kendini Yırtan Afişler

Kafamda kümelendi ağrılar
gözlerimde gribal bir öfke
burnumun solunda nefessiz kalmıştı bir şiir
geçecek sanıyordum;
kafasını duvara vursa bir imge

Sözleri hastalanmış bir çocuktum
kusa kusa yırtıldı kağıtlardaki gölgem
yıkılmış bir baharın sessizliğiyim şimdi
göğsümde hırlayan mikroplu bir zorba
intiharın ipini arıyordum boğmak için

Dünya; çirkin bir sinema afişi
ne çıkar ki yüzümün ayrılığından
suskunluğumun sesi çiziyor henüz yazılmamış şiirlerin üstünü
nasılsa umurunda değil kimsenin

Ben, istasyondaki yağmurları bilirim aşk diye
konuşmak için bilerek treni kaçıranları
kimse, eskisi kadar sevmiyor kedileri
ekmeği aşkı
yokluğu suya değen manaları
ey kent
ey çöl
ey karmaşa
daha kaç kişi ölmeli

Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.

Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.

l l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l k ş p m n b ş ğ ü r t y r