İnsan Ne İçin Yaşar: Daha İyi Ölmek Mümkün
- “İnsan ne için yaşar?” Bu soruyu irdeleyen bir yazı kaleme alın.
İnsan ölmek için yaşar,
Gidilen yollar farklı olsa da sonunda gittiğin yer aynıdır.
Toplu taşıma kullanan,
İnsanlara bakan,
Yürürken etrafına göz atan biri çabuk fark eder,
İnsanlar birbirinden pek de farklı değildir.
Evet, kareli gömlek giyen adam aksiyon filmi izlemeyi seviyor,
Elbiseli kadın ise daha çok romantik komedi izliyor.
Birisi Steven Seagal’i nerede görse tanır,
Öteki her gece Julia Roberts gibi olma hayaliyle yanıp tutuşur.
Birinin pek müzikle işi olmaz,
Öteki kulüplerde çalan şarkıları ezbere bilir.
Bakmayın ötekinin de müzikle işi yoktur,
Onun işi kulüpte çalan şeyledir.
İkisi de farklı yollardan yürür,
Kadın adamı görse selam vermez,
Adam kadını görse içinden farklı konuşur,
Dışından farklı konuşur.
Cesaret bulabilirse.
Özünde ise bu insanlar aynıdır.
Doğarlar,
Köle olurlar,
Ölürler.
Bu düzen yıllar yıllar evvel kurulmuş.
Aklımda iki farklı senaryo var. Ancak sadece aktörler farklı.
Ya bir tane iri yarı herif yanına yardakçılarını toparlayıp insanları kendisi için köle gibi çalıştırmış,
Ya da oldukça zeki hatipler bunu başarmış.
Geldiğimiz noktada hala ya kaba saba tiplere,
Ya da şerefsiz manipülatörlere çalışıyoruz.
Onlar zengin oluyor,
Biz ömür tüketiyoruz.
Sevişmeye vakit bulamadığı için evlilik bitiren insanlar var.
Zamansızlık tutkuyu boğmuş.
Tutkuyu.
Arzu, kurulan çarkların dişlileri arasında ezilmiş.
Ben adamı veya kadını suçlayamam.
Arzuya da neden güçlü kalamadın diyemem.
Bugün Ali ve Ayşe çalışmazsa,
Aç kalacaklar.
Ali ve Ayşe güçlü kalalım, savaşalım dese ve ardına baksa görecek ki,
Elinde telefonla birkaç geri zekâlı sosyal medya hesabına video yüklüyor.
Savaşamıyoruz çünkü yalnızız.
Kazanamıyoruz çünkü gücümüz yetmiyor.
Peki sonunda ne oluyor?
Bunalıyorsun, gidiyorsun.
Bir masaya oturuyorsun,
Bir bara.
İçki sipariş ediyorsun.
İçkini içiyorsun,
Bitiriyorsun.
Biten sadece içkin değil, içkin bittikçe ilişkin, evliliğin de bitiyor.
O içkiyi eşinle, sevgilinle de pekâlâ içebilirdin.
Ancak tutku öyle azalmış ki,
Birbirinizi gördüğünüz anda kavga etmeye öyle çok alışmışsınız ki,
Bütün güzellikler gitmiş.
Üstelik özel sektörde çalışıyorsunuz.
Ayşe eve geliyor, bir saat sonra bir telefon,
Patron çağırıyor.
Patron çağırıyor.
Kurulan masa,
Yapılan yemekler,
Planlar…
Çöpe.
İnsan ne için yaşar?
İnsan bir zamanlar mutlu olmak için yaşardı.
Önce mesleki çalışma yaratıldı.
Sonra dünya tuhaf bir yere geldi.
Geri zekâlıların kitap yazıp, geri zekâlıların bu kitapları okuduğu bir zamandayız.
Bu bile canımı yakarken,
İnsanların köle gibi çalışmasına,
Tutkunun “yeni hayat”a mağlup olmasına,
İnsanların tahammülsüzlüğüne,
Ölüme aldığımız otobüs biletinin rotasının berbatlığına dayanamıyorum.
Ölmek için yaşıyoruz,
Bunu kabullendim.
İnanın kabullendim.
Artık ne Sauron gibi güç yüzüğü peşindeyim,
Ne Voldemort gibi çoluk çocuk peşinde Hortkuluk koruyorum,
Ne de Kaptan Jack Sparrow gibi ölümsüz olmaya çalışıyorum.
Kabul ettim,
Öleceğim.
Ancak rica ediyorum,
İşverenlerinizden değil, kölelerden rica ediyorum.
Köle gibi yaşamaktan bıktıysanız, tek başınıza hiçbir şey yapamazsınız.
Her şeyinizi kaybediyorsunuz.
Tek başınıza hareket ederseniz, her şeyinizi daha çabuk kaybedeceksiniz.
O aptal telefonlarınızı,
Bir, iki defa gitmek için aylarca çalıştığınız gece kulüplerini ve beach club denilen şeyleri unutun.
Daha iyi bir hayat,
Ölüme giden yol için daha iyi bir rota mümkün.
Gelin ölüme hep beraber,
Daha güzel bir yolda gidelim.
Keyifle kalın, Korsan Edebiyat’ı takipte kalın, hoşça kalın!
Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
————————————Editör Notları——————————————–
Bu yazın bana Ömer Hayyam’ın düstur edindiğim bir rubaisini hatırlattı:
“Dert içinde, sevinci bul da yaşa
Haksız düzende, haklı ol da yaşa
Sonu nasıl olsa yokluk dünyanın,
Varından, yoğundan kurtul da yaşa.”
Yazı yazmak, bakış açımızı bir başka insana aktarmakta en etkili yolların başında geliyor. Günümüzde teknolojik gelişmelerin gölgesinde kaldığı düşünülse de, hâlâ yazının çok önemli bir yere sahip olduğu inancına sahibim. Yazmaya devam, daha güzel bir yol için…
İnsan Ne İçin Yaşar: Daha İyi Ölmek Mümkün
