Hiç
yitik bir şehrin dehlizlerinde
yalnız bir fahişenin son çığlığı gibiyim
kaybolmuş sokak çocukları gibi
kınsız bıçaklar taşırım sol yanımda
şehrin kimsesiz martıları gibi
çığlık çığlığa seferler düzenlerim
kimsesizliğime
ve her seferde
biraz daha ölürüm
bir fahişe kadar kalabalık, yalnız
sisli gecelerde kayboldu masumiyetim
şehrin arka sokaklarında
tekmelenen masumiyet
karanlık sokaklarda
fahişelerin çığlığında asılı kaldı
bütün masumiyetlerimi kaldırdım
çeyiz sandığıma
beyaz dantellerin arasına
en çıplak halimle
afili caddeleri geçiyorum.
beyaz tenli kalabalıklar içinde.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Hiç
l l k j h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a a z c v v b n m ö ç i ş l k ı j s y t a s d c v b m n k l l i ğ i i ğ ü ı u n b c v d s d e i ş l k j h n b ı u o p ğ l l k m n b f r e s a z c v b n m ö ç i ş l p o ı u y t r e
