çiçekli bardak ve dedem
susadım, çok susadım, bir yandan da burnum akıyor, işte bu anlarda çok arzuluyorum mentollü selpakları,
tuvalet kağıtlarını öp de başına koy neyine yetmiyor diyorum sonra kendi kendime,
bu su pompaları nereden çıktı , az basınca gelmiyor, çok basınca bardak taşıyor, bize özgü bi icat olsa gerek..
sonra herşey sıradan geçerken birden ansızın hüzün çöküyor,
balkon kapısının o macunlu camından içeri sızan o soğuk hava,
bardağı düşürüyorum elimden , paramparça oluyor o çiçekli bardağım,
parçalarını toplarken özür diliyorum çiçekli bardağımdan,
affet beni çiçekli diyorum , seni kırdığım için çok özür dilerim, ama cevap vermiyor bana..
dedeme de aynısını yapmıştım, dedem bizi bırakıp gittikten sonra özür dilemiştim dedemden, kıymetini bilemedik be dede demiştim, ama o da cevap verememişti….
sonra yatmaya gittim, o ise karanlığın köşesinde banyo taburesini çekmiş öylece oturuyordu yatağımın başucunda,
sigarayı söndürdü beni görünce, sanki ışığa dair hiçbir ipucu bırakmak istemiyordu, neye küsmüştü böyle ,
neden nöbet beklerdi ben uyurken başucumda , ışığı açınca yokolurdu , kapatınca yerine otururdu..
belkide ampulü o bulmuştu, ampulün mucidiydi, sonra da bu icadını edisonla paylaşmıştı ilk önce, sonra edison ondan çalıp reklamını yapmıştı dünyaya ampulü ben buldum diye, evet evet ondandı ampüle gıcıklığı kesinlikle ondandı.. evet o edison un en yakın arkadaşıydı bir zamanlar, ve ampulün gerçek mucidiydi..
sonra birden fısıldadı : ben senin dedenin en yakın arkadaşıyım , yat uyu artık yarın erken kalkıcaksın..
….
Yazarın (iki öpücüklü adam) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz. (çiçekli bardak ve dedem)
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.