Benim Ben!

Yazan: Demet Alper

Misafir tarafından

14 Ağustos 2016 295 kez okundu Okuma süresi: 1dk, 40sn

295

Benim Ben!

Kulağımda sadece tek kelimesini anlayabildiğim bir müzik çalıyor.
“Beautiful” sadece bunun anlamını biliyorum,
ama öyle hissediyorum ki, içinde geçen her kelime bana hitap ediyor
bilmediğim ve anlamadığım hiçbir kelimenin önemi yok
İstiklal Caddesi’nde kalabalığın içine yürüyorum,
Oysa yalnızca ben varmış gibiyim…
Önümde giden iki kardeşi,
Ağabeyimle kendime benzetiyorum.
Muhtemelen en son, Onların yaşındayken yan yana yürümüşüzdür İstiklal’de…
“Bana” dokunmak için elimi uzatıp birden vazgeçiyorum!
Hüzünlenmek istemiyorum zira…
Adamın biri sevgilisini öperken dengesini kaybedip üzerime düşünce,
gözümün pınarında biriken iri damla, hızla yere çarpıyor.
Kızmıyorum bile…
Karşıdan genç bir kız geliyor;
Siyah kloş etekli, beyaz bluzlu…
Elimi uzatsam, gençliğimi yakalayacağım sanki…
Aynı böyle bir kıyafetim vardı;
Savurarak yürüdüğüm siyah eteğim, beyaz bluzum,
Kocaman, yüzümden büyük halka küpelerim,
vücudumla uyum sağlamayacak kadar ince belim…
Başa sarıyorum şarkıyı…
Onca kalabalık sessizce üstüme geliyor,
Sessizce halay çekenleri izliyorum;
Çok komik görünüyor…
Şarkıyı başa sardıkça hüzünle karışık garip bir mutluluk hissediyorum.
Yalnız başıma kalabalığa doğru yürüyorum,
tek başıma olmanın bir önemi yok,
kim bilir kaç kez, el ele birileriyle geçtim İstiklal’den…
Ama hiç bu kadar iyi hissetmedim!
Derin nefes alıp yutkunmak istiyorum,
boğazım düğümleniyor,
ağlıyorum galiba,
çok saçma!
Hiç olmadığım kadar iyiyim aslında!
Bir gün İstiklal’de, yalnız başınıza yürüyün
Ve yalnız bu şarkıyı dinleyin olur mu?
“Beautiful”