Yoruldum Ölememekten
En büyük utancım mı
Şuursuz kahkahalarım
Güneş var görüyorum
Her yer karanlık da olsa.
Bu nasıl yol
Hiçbir şey unutulmaz
Yarınlar dağılmış
Çocukluğum misketlerin yuvarlanırken bıraktığı izlerde saklı
Ayaklarıma dolananlar
Boyumu da geçti
Bakıyorum yeryüzüne
Dişlerimi birbirine sürterek
Ölüm nerede
Hangi çıkmaz sokak açılır
Ruhumun kanunlarına
Ölümlü olan kimdi
Kafesteki kuş mu
Gittiğimde yarım kalacak ruhlar mı
Meşru olanları kılıf belirledim
Yıkık döküklüğüme
Ruhumun yaması bile örtemez bu açık yaraları
Hangi şarkının nakaratı yürütür bu yolları bana yeniden
İçimdeki umuda tutundum
Yarın denilen zincirle
Hangi çıkmaz sokak açılır
Ruhumun kanunlarına
Yarınlar kimin cebinde gizli
Döksün taşları!
Yürürüm, daha yorulmadım
Dizlerim gölgeme yakınken
Kimin başı karanlığa eğik
Kim düşlere mumlar yakmış
Adaklar adadım beni terk etmiş çocukluğuma
Üstüne bastı hadsiz ayaklar
Ben yanlarında şuursuz kahkahalarımla
Kimin üzerinde kurulu güneş
Kime kan dökmüş gece
Yoruldum, ölememekten!
Yazarın (Venüsyalı Biri) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Yoruldum Ölememekten
l k l m n p i ü ş ğ ç ö m n b v u t g f d s a z e r t y n m ö ç ş l p o ğ ü i h n
