Yorgun – Huzursuz geçen bir günün sonunda şehir manzaralı, pek de büyük olmayan balkonumda titreyerek sigara içiyordum. Yorgun…
Huzursuz geçen bir günün sonunda şehir manzaralı, pek de büyük olmayan balkonumda titreyerek sigara içiyordum. Öyle soğuktu ki, büyük bir keyifle yaptığım kahve iki saniye içinde buz gibi olmuştu bile. Küllük olarak kullandım onu.
Hava kararmıştı küçük bir çocukken sürekli beni takip ettiğini sandığım ay bana yüzünü bile göstermek istemiyordu artık. Yıldızlar bana göz kırpmıyordu. Hayat benim için durmuştu sanki o an. Kahveyi iki saniye içinde soğutan rüzgar yanan içimin ateşini bir türlü söndüremiyordu.
Herkes uyuyordu. Yalnız değildim yine de. acı benimleydi. o paramparça yapmayı seviyordu, ben paramparça olmayı. Kabullenmiştim artık acıyı. Cehenneme tek gidişlik bilet almak gibi bir şeydi bu.
Karanlıktı her yer. Gökyüzü karanlık, evim karanlık, içim daha da karanlıktı. Yağmur başladı. deli kuşlar gibi vuruyordu damlalar balkondaki küçük, eski tahta masama. Yağmura aldırış etmeden ikinci sigarayı yakmak için pakete uzandım. Sigaranın ıslanmaması için ne kadar çabalasam da yine de yağmura yenildim. hep yenilen taraf ben olmuyor muydum zaten? öyle yoğun bir acı yaşadım ki o an, yoğunluğunu üzerimde hissettim.
Sürekli şekil değiştiren, bazen tüm bedenimi kaplayan, bazen bir yere yerleşip sürekli tedirgin eden bir şey… Acı.
Hava git gide serinliyordu. Yaklaşan sabahın habercisiydi bu serinlik. Karanlık beni öyle çekmişti ki içine soğuğu hissetmiyordum. Oturduğum eski, tek bacağı kırıldığı için sallanmasın diye altına kağıt koyduğum o basit sandalye öyle rahattı ki o an. Hayat beni çok yormuştu. Yorgunluk gücümü azalttığından kalkıp yatağıma bile gidemiyordum. Sabah bana acıdan başka bir şey getirmeyeceği için de kaçıyordum ondan. Düşüncelerim bulanık, zihnim karanlıktı…
Tanrım, yaşama isteği dediğin şey, ölümle yarışma telaşı. ben bu yarışı çoktan bıraktım. Beni neden yarışta tutmaya çalışıyorsun? Yeterince yoruldum. Bak, ayağa kalkacak gücüm yok. Gecenin karanlığı içime çökmüş…
Güneş doğuyor işte. İnsanlar uyanıyor, sokaklar hareketleniyor.
Bunu izleyemeyecek kadar yorgunum…
Sitemizdeki diğer öykülere de göz atabilirsiniz.
