Paradoks
Ben, susuyorken senden gizli,
Söyleyeceklerim olmadığından değil, keskin bir dil kullanmak istemediğimdendir.
Geçtiğim yollar toz bulutuyla kaplanıyor.
Yavaş yürüdüğümde zamanı, hızlı yürüdüğümde gizli cevapları kaçırıyorum.
Bir yaşam kılavuzuna ihtiyacım var.
Ben,
Senliyken,
Sensizken,
Üzerinden bunca mevsimler geçmişken,
Yürüdüğüm yollarda kaybolmuşken,
Ama senden bir an bile vazgeçmemişken,
Hala seni severken,
Bu yüzden, sırf bu yüzden yine sana yitiriyorum aklımı…
Acılarımla mutlu olmayı öğrenmişken,
Senle tekrar karşılaşınca altüst olmuşken,
Gelirken,
Giderken,
Dururken,
Sana yakınken,
Uzakken,
Kokunu hissederken,
Kaçmak için son bir soluk almışken, yine sana duruyorum…
Bir girdaba kapılmışken,
Kendimi bırakmışken,
Bir tek sana tutunduğumu fark ediyorum.
Ben,
Senliyken…
Sensizken…
Yolun sonuna gelmişken,
Tekrar sana ölüyorum.
Bu paradokstan çıkma şansım olmadığını anladığımda,
Sana bırakıyorum aklımı…
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Paradoks
ve ol an aş ev ha im al fa ol ve ço ve ak ve en as ve Bi er va al Bu bi an ma de ha ve ol an aş ev ha im al fa ol ve ço ve ak ve en as ve ik Bi ye va al al fa ol ve ço ve ak ve en as ve fik Bi Bu bi an ma de ha ve ol an aş va al al
