mezarlıkta bir bekar evi
hüznüm buharlaşınca, sokağa çıkma yasağı var bu şiir de,
hüznüm buharlaşınca ahmak yağar yağmur
allah tan bir ben varım sokakta,
resmi kayıtlar da bulunamayan bir ıslakla
yürüdüm..
durdum…
yürüdüm ve durdum
mezarlıkta bir bekar evi tuttum
dostum üzerime kahve döktü
dostum ölmeyi bayılmak sandı
dostum saksı da dostluk yetiştirirdi..
otobüs duraklarında da bekledim
otobüs nereye gitçeeemiiii bilmedi
“Elhamdülillahi Rabbi’l-âlemîn.”
bu fatiha bütün isimsiz mezarlara gelsin..
ağaçlara balonlar bağladım
sonbaharı şaire değil çöpçülere sordum
bu yemek çok acı geldi
hayallerimin yıkıldığı parka devlet imar verdi
ahmet kaya şarkıları okudum
polis sirenleri eşlik etti….
ağaç salya sümük ağladı
sakızını ben yedim
12 yaşında reşit olmayan şiirlerle seviştim
acımı balkona koydum, güneşte kuruttum
yalnızlık kahve arkadaşımdı, dostlarımı ektim
dostlarımı ektim şiirlere…
bir balkon konuşması hazırlayacaktım
dedim balkondan atlamak yakışmaz bana
muratgilin damından da atlayamadım
dostum külünü batır bana baban görmeden
acılarını yatır bir hastaneye
benim maaşım ancak kendi acılarıma yeter,
“ankaralı namık ” başkalarını oynatır
kendi acılarına yenik düşer…
Yazarın (iki öpücüklü adam) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
– mezarlıkta bir bekar evi
a s d f g h j k l ş i ü ğ p o ı u y t t r e ö i l k m n s a e r t y o ı ğ p a s d c v b u ı k l m m r t z c v l ı
