Kaybolma sesinde bir adam
“Kaybolma” diyordu “kaybolma” sesinde bir adam…
hangi ölüm doğaldı ki sevgilim
beni yakmayacaklar! Bir bardak su dökersin toprağıma.
bul ve konuş benimle
Bak bileklerini kesiyor şiir
teypte bozuk bir kaset
ve sözcükler…
sürüklüyor beni acıya yırtılan
yaram
bir ateştir çınlıyor kulağımda
hiç dinmedi
hiç geçmedi
her gün ve günlerce yurt edindim sürgünlüğümü
Gecenin bana sunduğu keder
sabahıysa yorgun bir işçi
ödünç alınan mutluluklar
ve kimsenin bilmediği karalama defterim
canımı içinde yitirdiğim cennetim
Kaybol “ama”
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Kaybolma sesinde bir adam
l l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l k ş p m n b ş ğ ü r t y r i l l k m n v c a s d e r t y o p ü ğ ş l k m ö l k m n b v c s d e r t y o p ü ğ ş l m n i ç l k ı j ı u
