Hangimiz Öteki?
Yazmaya her ara verdiğimde, benim güzel ve yalnız ülkem de muhakkak bir saçmalıklar silsilesi, kaoslar fırtınası ya da adına siz her ne diyorsanız her türlü dengesizliğin ortaya çıktığı bir evreye giriyor.. Yaklaşık beş ay filan oluyor yazmayalı. Ne çok zaman geçti.. Ülkem, bir seçim atlattı ki ben bu seçimleri bile artık bizim yapmadığımıza inanıyorum; bu seçim sonucu kendini yönetecek bir “ekip” kuramadı. Bir türlü kurulamayan, adına “hükumet” (u’nun üzerinde şapka olacak) dediğimiz güç, kendisini kur(a)mayanların çevirdiği bin bir türlü Ali Cengiz oyunuyla “siz misiniz çoğulculuktan yana olan, alın size çoğulculuk” dercesine tüm ülkeye ders vermeye çalışıyor. Sahi nedir bu “çoğulculuk” ? Kelime anlamlarına olan takıntımla bu soruyu cevaplamak isterim affınıza sığınarak.
“Çeşitli eğilimlerin, düşüncelerin, yönetimde etkisini kabul eden siyasi yöntem, plüralizm” diyor TDK bu kelimeye karşılık. Farklı olan her zaman korkutucu olmuştur ya, yok edilmelidir bu yüzden. Eğitilirken, böyle eğitiliriz. Daha ailede başlar bu. ” Sen anlamazsın!”, “Fikrini kendine sakla!”, “Anneye karşı gelinmez!”… Sonra öğretmenimizle devam eder. “Yanlış, doğrusu kitapta var.!”, “Tam değil, eksik söyledin!”, “Mavi güneş olmaz, sarıya boyamalısın!”… Sonra.. Sonra bir bakmışız, kendi fikirlerimizi söylemeyi bırak, düşünmeye bile korkan nesiller olmuşuz. Sonrası ise daha felaket bir yere gidiyor. “Kendi kendine düşünemeyen” nesiller. Tıpkı Cengiz Aytmatov romanındaki “Mankurt” karakteri gibi. Mankurtlar, çok büyük işkencelerle benliği yok edilen ve sonrasında sadece kendine işkence eden kişiye itaat eden bir insan tipi. Aslını, benliğini unutup; aslına, benliğine savaş açan zavallılar. Birilerinin kuklası olan, kendilerini peşkeş çektiren insanlık yoksunu mahlukatlar. Her zamankinden daha fazla şu anda “Mankurt”laşanlar.
Farklı fikirleri hep sevmişimdir; çünkü farklı düşünen biriyle fikir alış verişi yapmadan asla gerçekten “Ben öğrendim” diyemezsiniz. Tek şartım var; fikirler size ait olsun. Devlete karşı mı geliyorsunuz, gerekçeniz devletin yeterli olmadığı mı; o zaman gerçekten bu fikir sizin fikriniz olsun, ispat edin, araştırın, kanıtlarınız olsun. Etrafta duyduklarınız, görmeden inandıklarınız olmasın. Devlet mi kurmak istiyorsunuz, kendinize ait topraklar olduğuna mı inanıyorsunuz; kendi fikriniz olsun. İspat edemediğiniz, var olmayan topraklar üzerinde birilerinin kuklası olarak “kendi özgürlüklerinizi” inşa edemezsiniz. “Demokrasi”, “Hak”, “Adalet”, “Özgürlük” dediğiniz şeyler sadece birer kavramdan ibaret artık; üzücü olan, hala bu kavramların paravan yapılarak insanların kandırılmaya çalışılması. Daha da vahim olanı, insanların bu safsatalara inanması.
Yüzlerce masum insan öldü, ölüyor. Ne için? “Bana oy vermedin!”, bu yüzden. Neden? “Kobane’ye yardım edilmedi!” , bu yüzden. Birinin diğerinden ne farkı var? Neyin savaşını veriyoruz biz? Akan bunca kan, hangi öfkeyi yoracak? Hepsi bir kenara, bir cana kıymak hangi dinde, hangi “demokrasi”de kabul edilebilir? Ama yok, 80’lerde sokaklarda kan gövdeyi götürürken de aynı bahane vardı, şimdi de aynı bahane var: “Her şey huzur için, sizin güvenliğiniz için.”
***
“V for Vendetta” yı bilirsiniz, bilmeyenleriniz varsa da mutlaka izlemelerini tavsiye ederim. Bir de Matiz’in bir şarkısı var, bir kuple yazıyorum; ama mutlaka dinleyin..
“hangi kan affeder bayım
kalbinizdeki kini
hangi gök temize çeker
ellerinizdeki kiri
bir tutam ya da birkaç tomar
ah yalan bu, ne fark eder
kahrınızın küllediği şer
hangimizi yakar
hangimiz öteki?”
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Hangimiz Öteki?
