Ben Yokum
Hazır değilim,
Hazır olur mu insan?
Sevmeye, özlemeye…
Ben de hazır değildim.
Böyle gelip gitmelerine.
Nasıl vuruyor yüreğime gözlerin…
Kent kent gitmek istiyorum uzaklara.
Kaçmak istediğim sensin
Kaçmak istediğim kendim
Kurtulmak mümkünsüz
Dolu yağarken rastladım sana
Bir sarkaçtın
Sığındım.
Yara bere içindeydi her yerim.
Çıkarttın beni dışarı.
Uzaklaştırdın çatından
Sel aldı,
Sırılsıklam kaldım.
Gözlerimi yumdum
Kulaklarımı tıkadım
Dudaklarımı kapadım
Şimdi hiç bir şey yok.
Kocaman bir karanlık
Ve sessizlik
Ben yokum
Siz yoksunuz
Sarılmak için kollarım da yok
Yaşattığınız vahşetin kanları bu bileklerimden akan
Şimdi yeniden nefes almalı
Tutunup gidelim mi bir hayale?
Bir masal dinler gibi
Korkularla yüzleşir gibi
Aynada kendimi görür gibi
Ölüp ölüp de tekrar dirilip,
Bir masada oturup karşılıklı
Kahkahalarla güler gibi
Gecenin bir yarısı olur
Kepenkler iner
Sen kal dersin
Zamandan bir an koparıp saklarız belki
Unutma artık sarılmak için kollarım yok.
Bu defa sen sarıl.
Yazarın (sinelif) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Ben Yokum
l l ı ı j m n b v v c z a s d e r t y p o ı k l i ü ç ö m n b v c z a s d g h o p ğ ü i ş
