Özgürlüğün gırtlağına yapışıyor zaman
bulut yaratıcı yağmurları beslerken karnında
idam törenlerine hazırlanıyor kalbim
babamın dizinde hiç uyuya kalamadığım için
belki de uykularım bu yüzden tedirgin
yazdığım her şey;
belki de bu yüzden bu kadar huzursuz
gözleri kasılıyor ağlamaktan kelimelerin
Yapay gezegenler yaratıyorum
aşkın sığınağında vurulurken tek kurşunla
evim neresi?
hayat;
durmadan kırıyor çiçeklerimi
şarkıların gölgesine saklanıyorum
“bahçeyi hastaneye kaldırıyorlar”
artık ölümlerde doğal değil dostum
Toprağı okuyorum
aklımda bir yıldızın düşünü çizerken
karıncalar sevişiyor
en tutarlı topluluk
baharlar nerde kaldı?
meğer masalmış
insanların boynunda taşıdığı yalanlar
Uzak bir noktayım
renkleri günaha bulaşmış aşkların
yolculuğumun bağları bana bağlı
oda meyvesiz artık
umudun dürtüsü allak bullak
Gizemli bir karanlığım
gecenin dalları suskun
yorgun ellerim unutuyor sıcaklığı
dumanlı sevgiler perdeliyor aşkı
yırtamıyorum
yaşıyorum;
bunu sadece rüzgara söylüyorum
içimde binlerce avare ruh
her biri kalesinde saklanıyor
kimse yıkamıyor mezarımdaki lekeleri
