Canlı Performanslar
Bazı şarkılar vardır, canlı performanslarda can bulurlar adeta. Daha çok özelleşirler, sanatçılar “o an”dan şeyler katarlar parçalara… Ben de kendimden bir şeyler katayım dedim ve bu canlı performanslar yazısını yazmaya başladım. Yakın zamanda umarım “Canlı Performanslar 2” de yazılacak. Buna rağmen çok ama çok fazla eleme yapmak zorunda kalıyorum. O yüzden Pink Floyd’un Pulse konserindeki performanslarını, Queen’in meşhur Wembley konserindeki performanslarını zaten ilgilenen insanların bildiğini düşündüğümden buraya eklemiyorum.
1- Travis – All I Want to do Is Rock
Fran, 2016 yılında da bu şarkıda fena performans sergilemiyor. Hep merak ediyorum, Fran ne zaman bu şarkıda bocalayacak… Sanırım Thom’un Creep performansları gibi, Fran Healy de bu şarkıda zorlansa da asla “kötü” performans sergilemeyecek. Kötü performans sergilese de, Axl’ı bir dönem nasıl bağrımıza bastıysak, öyle basacağız. Bu performansta ve bu şarkının diğer konser kayıtlarında gitaristin yaptıkları, grubun uyumu, sololardaki şov hep hoşuma gitmiştir. Ki şarkı da klibiyle birlikte dinlenesi bir şarkıdır. Grubun birlikte çaldığı ilk parça olan “All I Want to do Is Rock”, bu konser kaydında da eğlenceli anlar sunuyor.
2- Damien Rice- Cheers Darlin
Hikaye ve güzellik, kaydın kendisinde. Yorumsuz.
3- Guns N’ Roses – Don’t Cry
Tokyo 92′, benim daima favori Guns N’ Roses konserim olmuştur. Slash’in tişörtü, Axl’ın muazzam vokal performansı, 4. dakika itibariyle Axl’ın aramızdan ayrılıp tanrı katına çıkışı gerçekten muazzam. Bu arada, sevdiğim için hep garipsenmişimdir, Yesterdays isimli Guns şarkısının minik bir canlı performansını da koyayım. Gitarı çalan West Arkeen de 1997 yılında aramızdan ayrılmıştı. Onu da anmış oluruz. O video için: TIKLA!
4- Damien Rice – Trusty and True
Olayı “Damien Rice’a Saygı Yazısı”na çevirmek istemem ancak bu performans gördüğüm en büyülü performanslardan. Sanatçı-dinleyici uyumunu bu kadar iyi yansıtan bir performans, çok ama çok zor bulunur. Belki O Son Bira konserlerinde aynısını bulabilirsiniz.
5- Jason Mraz – I’m Yours
Jason’ın uzattıkça uzattığı, uzattıkça güzelleştirdiği, güzelleştirdikçe uzattığı harikulade bir canlı performans. Zaten Jason da harikulade bir adam bildiğim kadarıyla. En azından ofsayt bir hareketini görmedik, duymadık.
6-Jeff Buckley – Lover, You Should’ve Come Over
Jeff…
Her zaman özlediğimiz, şarkı listelerimizi güzelleştiren Jeff’in, en beğendiğim canlı performansı. J’en connais pas la fin şarkısının girişi ne kadar güzelse, bu canlı performans da o kadar güzel.
7-David Gilmour – High Hopes
Gilmour’un en beğendiğim canlı performanslarından. Solo için gitar değiştiren Gilmour’u izlemek bile güzel yahu.
8- O Son Bira – Ay
Yanlış hatırlamıyorsam bu da “son” konserlerden biriydi. Ondan sonra da en az birkaç tane son konser olmuştu. Bir dönem olay “Sherlock” dizisi gibiydi. O Son Bira son diyordu, bir süre sonra yeni bölümle karşınıza çıkan Sherlock gibi geri dönüyordu. Ne zaman olur, nerede olur bilemiyordunuz ama oluyordu.
Back House sahnesi, çok güzel O Son Bira performansları gördü, bu da onlardan biri.
Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Canlı Performanslar
