Dream Theater – 31 Temmuz 2014 İstanbul
Merhaba aslında üzerinden uzun zaman geçmiş ve konu sıcaklığını kaybetmiş olsa da yazmak için anca sıra geldi.
Dünyanın en ünlü, iyi prograsif metal grubudur kendileri. Elemanlarının her birisi dünya çapında en iyilerdendir. Sanatta asla tek bir tane en iyi yoktur! Her zaman en iyiler vardır. Ve bu adamlar da onlardandır. Grubun temellerinde John Myung, John Petrucci, Mike Portnoy, Kevin Moore vardı, ilk zamanlarda Majesty ismini almalarına rağmen ismin kullanıldığını öğrendiklerinde Portnoy’un babasının tavsiyesi üzerine Dream Theater ismini almışlardır. Kadro sürekliliği çok sağlam, uzun gruplardan birisidir. Kendileri tv, medya karşısında mütevazi olsa da onlarla çalışan şahsi arkadaşlarımdan duyduklarım kadarıyla egoist, bencilliklerini biliyorum.
Özellikle John Myung’ın nota okumayı bilmediği çok şaşırtıcı, Petrucci’nin bestelerin akorlarını, ölçü sayılarını gündelik not defterlerine almasına da şaşırmıştım. Kafamda “onlar dünyanın en iyilerinden o yüzden herşey prosüdüre uygun olmalı” vardı.
Şu an halen daha grupta devam eden kadro; John Petrucci, John Myung, Mike Mangini, James Labrie ve Jordan Rudess’tir. Jordan, ilk “morphwiz” programının icadı ile ilgili ipadler yeni çıktığında evde memur gibi sadece ipadi kurcalıyormuş. Gece yatağa girdiğinde dahi elinde imiş. Eşi kafayı sıyırdığını düşünürken Jordan “bir gün bundan çok para kazanıcaz” demiş ve eşi de ” hee tabi , tabi” diye geçiştirmiş. Jordan programı yazıyor ve satış rekorları kırıyor.
İstanbul’da daha önceden 2007’de en arkadan izlediğim ve 2009’da izleyemediğim için ağladığım grubu 2014 gibi uzun bir süre sonra en önden izleme fırsatı bulduğum için çok mutluydum. Konser animasyon görüntüleri ile başladı, projeksiyonun yan tarafları, sahnenin arka planı sokak dizaynı ile kaplanmıştı. Animasyonda albüm kapaklarından oluşan hikayeler bir bir ilerliyor herkes heyecandan çoşuyordu. Ve kadans yaparak animasyon yerini gruba bıraktı, karanlık sahne elemanların gelmesi ile ışık patlamarı, görsel şölen halinde canlandı.
Üç saat süren uzun bir konser için 10 dk gibi bir ara verdiklerinde projeksiyondan internette kendileri ile ilgili hoşlarına giden videoları paylaştılar. Aranın bitiminde ise grup sahneye çıkarken bizim youtubeda ki Dream Theater Octavarium Cover’ımızı gösterdiler ve sahneye çıktılar, hayalini kurarak büyüdüğüm adamların konserinde kendi konserimizi izlemek anlatılamayacak kadar gurur vericiydi. Tek üzüntüm şartlar dolayısı ile konserin devamlılığını sağlayamamaktı.
Konserde Petrucci’nin bastığı çokta bariz olmayan bir kaç hatalı nota elbette olacaktı. Adettendir. Ama bu kesinlikle onların ne kadar iyi olduklarını örtemez ve onların da insan olduklarını (Petrucci için “god” lakabı vardır) hatırlamamıza ve önemli olan duyguyu yaşatabilmek, aktarabilmek olduğunu hatırlattı tekrar bana.
Yeni konser sezonu artık senfoni orkestraları için açıldı, en kısa zamanda daha sık yazışmak üzere. Bulunduğunuz yerlerde ki senfoni orkestralarının konserlerini takip etmenizi ısrarla tavsiye ederim.
Sevgilerim ve saygılarım ile…
Sitemizdeki diğer öykülere de göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Dream Theater
