Bozuk terazi
Bozuldu teraziler
çatışmaktan unuttuğum o denge
yerli yerinde, tastamam derken her şeye
işte bir kehaneti daha fısıldıyor şiir
çok miktarda “eksen kayması”
bir endişe sahiplenir oldu beni
bu karanlık sudan çıkmalıyım
çıkmalıyım bu sudan…
Her gün baktığım ayna harfsiz kaldı
harfsiz, tek başına
içimdeki suyla sürüklendim
yeni yetme şiirler doğururken
herkes uyudu!
boy veren katliamlar sürüyor hâlâ
“öpemediğim uzaklıkta kal sen”
öptüğünde cennet olmuyor inan
şiir sevkiyatındayım bu aralar
kendimi kusuyorum şerrinden
kimselere benzemiyor bu uzvum
bütün şarkılar hep mi trajik
başıma bela oldu bu beste
Çığırından çıktı altında öldüğüm ağaç
karanlık, sessiz
göğsüm kilitlendi
attığım bütün zarlar renksiz
saçlarıma yüzünü sürdü ellerim
artık saklamıyorum
kuyu zifir dolu
şiir; temsili bir yara
bir diken dayattı kendini
göm onu bahçeye!
“çok şiddetli şeyler oluyor aramızda”
Zorlu bir iştir rüyadan uyanmak
bazı insanlar devletin kendi kadar puşt!
çorabımdaki delikle çekiyorum bu fotoğrafı
şirke batmış ayaklarınız
yine de yüksekte kanatlarım
anlamadığınız bir aşkla örgütleniyorum!
Fotoğraf: Hülya Sakar
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Bozuk terazi
Bo zu l du te ra zi le r ça tı ş ma k ta n u nu t tu ğu m o de n ge ye r li ye ri n de ta s ta ma m de r ke n
