1. Anasayfa
  2. Şiir

Bana ben

Yazan: Yeryüzüne Düşen İlk Melankoli Tanesi


0

Bana ben – Beni hep ‘camdan’ sevdiler o kaybolan sevgililer, Sonra o camlar kırıldı canıma battı… Şimdi benim en kalabalık yanım, yalnızlığım… Evet, işte o çamurlardan çıkan benim… Bana ben…Bana ben şiiri

Beni hep ‘camdan’ sevdiler o kaybolan sevgililer
Sonra o camlar kırıldı canıma battı…
Şimdi benim en kalabalık yanım, yalnızlığım…

***
Evet, işte o çamurlardan çıkan benim…
O meşhur dipsiz kuyularda merdivensiz kalan…
Bedenim yaralar içinde, belki kalbimde öyle…
Gökyüzünün en yüksek noktasından cehennemin dibine düşen, ateşlerin tam ortasında cayır cayır yanan da benim…
Küllerim savruldu hayatlarınızdan
Rüzgar değildi, bendim kulaklarınıza küfürler savuran…
Doğru söylüyorsunuz, ben en dipte, en pislik içinde kaldım onca vakit ama görüyorum ki sizin kadar kirlenmemiş ruhum, sizin kadar körleşmemişim;
belki de, öldü sandığınız ben aslında yaşamışım hayatı nefes nefese…
Yükler vardı omzumda…
Ağır yükler, hiçbiri bükmedi omzumu, başım hep dikti.
Her adımımda, her nefesimde yaşamak vardı nefes nefese, aşkla…
Alamadınız işte arzularımı, tutkularımı benden.
Alamayacaksınız da hiç ümitlenmeyin.
Ben güçlüyüm…
Ruhumla, kalbimle güçlüyüm! Vazgeçmedim yaşamaktan!

 

Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.

Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Beni hep ‘camdan’ sevdiler o kaybolan sevgililer Sonra o camlar kırıldı canıma battı… Şimdi benim en kalabalık yanım, yalnızlığım… Evet, işte o çamurlardan çıkan benim… O meşhur dipsiz kuyularda merdivensiz kalan… Bedenim yaralar içinde, belki kalbimde öyle…

İlginizi Çekebilir

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir