Ayrık Otları, Umut Çiçekleri, Gönderdiğin mektup dün akşam saatlerinde ulaştı elime. Bu satırları evimin bahçesindeki yaşlı ceviz ağacının
Varna, 01 Ekim 1917
Sevgili Stepan,
Gönderdiğin mektup dün akşam saatlerinde ulaştı elime. Bu satırları evimin bahçesindeki yaşlı ceviz ağacının altında, güneşin yakıcı sıcaklığını hissederek yazıyorum. Yaprakların hışırtısı, büyükannemin büyülü sesinden dinlediğim ninnilerin melodisi gibi ruhuma huzur veriyor. Belki de bugünlerde en çok ihtiyacım olan şey birazcık huzur…
Kaleminden dökülen her bir satırı dün gece gözyaşları içinde defalarca okudum. Yüreğine kara bulutlar gibi çöken tüm o acılar, hiç gitmemek üzere benim de yüreğime yerleşti; emin ol… Sofya Tren Garı’nda sana söylediğim tüm o acı sözler için de binlerce kez özür dilerim. Bazen mutluluğu bir kenara bırakıp dilimizden dökülen her bir kelimenin esareti altına giriveriyoruz işte. Keşke şimdi elimde sihirli bir değnek olsa ve tüm bu yaşananları bir hışımla zihninden atıp ruhunu huzura kavuşturabilsem… Ama hayat bir peri masalı değil ne yazık ki!
Bir kitapta okumuştum: “Aşk da kızamık gibi geçirilmesi gereken bir hastalıktır,” diyordu yazar. Biz bu hastalığa yenik düştük Stepan. Aşkı, ruhumuzu yaralayan keskin duyguların gölgesine bıraktık. Kendimizi kaybettiğimiz bu puslu yolda, sevgi bize en doğru yolu gösterecektir; buna inan! Çünkü sevgiye inanmak, Tanrı’ya inanmaktır…
Sevgilerimle
Maria P.
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
