adım şeref, yaşım 53
hikayeye böyle mi başlanır bilemiyorum, ama balıkçıyım ben, sıvacı, hamal, boyacı,
döşeme ustasıyım ben, en çok da döşeme ustası,
horhor yokuşundan aşağı iniyorum, ağzımın kenarında sigara, sakalım da var tabii,
annem çok küçükken kızardı bana, sözünden hiç çıkmazdım ben,
sahi annem neden kızardı ?
yürüyorum,
işçi lazım mı diye soruyorum dükkanlara, yok diyor namussuzlar,
tekrar yürüyorum adım şeref,
geriye bir tek kozum kalıyor, oynuyorum onu,
iş bulamadığım günlerde mevsimine göre don, çorap, pantolon alır işlek bir caddede tezgah açar,
satmaya çalışırım malları, o günlerden biri bugün de, 2 çocuğum var benim,
yahu kediler konuşur mu? saçmalama deyişi geliyor aklıma annemin,
keşke duyabilseydi onların konuştuklarını,
yürüyorum 53 yaşındayım ben, irkiliyorum birden havai fişek mi patlarmış lan gündüz ,
bu boktan olayı mı düşüneyim şimdi, yürüyorum ve dükkandan donları alıyorum,
mevsimiymiş iyi gidermiş, bütün paramı verdim namussuza, rüzgar esmiyor o an, kaşarlanmış güneş kelime vuruyor,
kelim ben babam gibi, bir kıraathane çarpıyor gözüme sokağın köşesinde,
yürüyorum…
Yazarın (iki öpücüklü adam) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
adım şeref, yaşım 53
iş bulamadığım günlerde mevsimine göre don, çorap, pantolon alır işlek bir caddede tezgah açar, satmaya çalışırım malları, o günlerden biri bugün de, 2 çocuğum var benim, yahu kediler konuşur mu? saçmalama
