Toska ve Fernweh, yakın iki arkadaştı.
Toska ne zaman bir yere gidecek olsa, Fernweh de onunla giderdi. Sıklıkla birlikte vakit geçirir, pek sık ayrı düşmezlerdi.Toska birini görmek istediğinde, Fernweh de ona katılırdı. Genellikle ikisinden biri, sohbetteki üçüncü kişi olurdu. Bu durumdan pek şikâyetçi de değillerdi; birbirlerinden gizli, saklıları yoktu.
Toska’nın günleri endişelenmekle geçerdi. Endişelendiği şeyi tanımlayamadan, başka bir şey hakkında endişelenmeye başlardı. Bazen de uzun süre sessizce oturur, camdan dışarıya bakar, yapmak istediği onca şeye rağmen kederinin ve endişelerinin kapısını aralayıp dışarı çıkamazdı. Endişelendiği şeylerden biri de, insanlara söyleyeceği sözlerdi. İnsanlarla iletişim kurmakta sorun yaşamazdı, en azından göründüğü kadarıyla. Ancak içinde büyük fırtınalar kopardı. Hiç görmediği, çok uzaklardan gelen fırtınalar. Yine de, insanların yanındayken kelimeler dökülürdü dudaklarından. Endişeli olsa da, bir şekilde devam ederdi. Bu zamanlarda, her zaman olduğu gibi, Fernweh ona yardımcı olurdu. Bazen fırtınaların geldiği yerden geldiği için ona nasıl yardım edeceğini çok iyi bilirdi. Bazen de dostluklarına güvenerek içinden gelenleri söyler, kapıyı aralaması için elinden tutardı.
Toska ve Fernweh, iyi yakın arkadaştı.
Harika şeyler de eskir,
Yıllar geçtikçe çizilir.
Yıpranır,
Solar.
Ancak hatırası,
O güzel hatırası…
Toprağa kadar yaşar,
Son yolculuğa kadar.
Toska: Genelde ortada belirli bir sebep yokken hissedilen çok derin bir keder. (Rusça)
Fernweh: Yaklaşık olarak uzakları özlemek olarak çevrilebilir. (Almanca)
Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
