soruldum hayattan artık zorlamamak lazımdı.. zorlamak içindeki ateşi korlamaktı... kaybettikçe, kazanmak için uğraşıp kaybettikçe.. korlanıyordu içimizdeki ateş.. horlanıyorduk hayat çok önyargılıydı... horluyordu düşlerimiz.. yorgundu.. nefes alıyordu günlerimiz.. dünlerimizin canı yanıyordu..…