Kül Olacağını Bile Bile
Faydasız keşkeler biriktirmiyorum artık,
Gelmeyecekse giden neye yarar ki bu
Gün batımıyla şahitlik ediyoruz göçmen kuşlara
Yere değecek oluyor kanatları korkuyorum çıkmasından başka bir fırtınanın
Ama demiyorum keşke…
Takılı kalırsa sözlerim bir ağacın dalında,
Ürkütmeden kucaklıyorum onu.
Kiralık bir avuntu konuyor pencereme
Düşe kalka rüzgârdan kapanan heceleri bıraksın istiyorum esaretini
Ama demiyorum keşke…
Gün batımıyla şahitlik ediyoruz kavgasına yaşamın…
İmkânsızlığın içinden imkân doğsun istiyorum
Ama demiyorum keşke…
Faydasız keşkeler biriktirmiyorum artık,
Kumbaramdan ucu yırtık hayallerimi bozduruyorum
Eski bir mabetten çıksın diye gün yüzüne
Bir kez daha yeniliyor, çiğ tanesini toprağa gömüyorum
Ama demiyorum keşke…
Meşalelerim oluyor ucu yakuttan, yine de söndürüyor onu kötü nefesler
Bir kez daha ateşe değiyor tüyleri Anka’nın…
Sonunda kül olacağını bile bile hem de!
Böyle zamanlarda;
Anlatımı bozuk, akordu olmayan nağmeler çalınıyor kulağıma.
Uğultulu sessizlikler bunlar…
Gelip yamacıma öylece oturuyorlar fakat tek satır düşmüyor payıma…
Faydasız keşkeler biriktirmiyorum artık…
Saçıyorum alıyla pulunu ortaya bir güzel,
Tüm alınganlıklar tezgâhlarda boy gösteriyor
Ama demiyorum keşke…
Akşamüzeri gökyüzü veda busesini konduruyor yine alnıma,
Gidecek belli, kal denir mi? Dense kalır mı?
Kalmaya değer mi ya da, korkuyorum da dengesini bozarım diye…
En iyisi güzel uğurlamakmış onu diyor içimde bir kıpırtı.
Yine saçılsın diye altın sarısı güneşin tozları,
Meczup sanıyorlar bu seferde beni!
Oysa bir parmak mesafe var aramızda,
Etmiyor hiçbir uzak yakın…
Ama demiyorum keşke…
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Kül Olacağını Bile Bile
