Ölürken

Ölürken Oysa evin yolu hep mutsuz yürünüyordu bu şehirde. Bazen sarhoş, bazen sessiz, bazen ıslak... Ama değişmiyordu mutsuzluk. İnanmaktan yorulduğum hayallerimi, çarşaf çarşaf anlatırken sokaklarda; uyuz bir köpek gibi ayağımı…