Kanadı Kırık Bank
İnsanlar beton yığınları seviyor,
Ben seni.
Tut ki ellerimden,
Üç dubleden önce sana geldim.
Tüm belası verilesi gitmelere inat,
Aynı gözyaşıyla terk ettiğim şehri,
Bütün kaleleriyle zapt edip,
Fetheder gibi.
Sana geldim içimin odaları karanlık,
Bunu güneşin doğmamasıyla
Veya borsadaki batan hisselerimizle
Açıklayamam sevgilim.
Bakma şimdi kapkaranlık düşlere,
Meftun olduğuma.
Ben de bir zamanlar;
İnsanların yalnızca içinden geçip gittiği parklarda
Tozpembe hayaller sarardım.
Hep böyle sönmüş bir balon değildi,
Umudumun topluma açılan hücreleri.
Hep böyle kadavra değildi ruhum,
Başarısız deneylerde hırpalanmış.
Bakma şimdi üzerimde sararmış otlar bittiğine,
Bir zamanlar delirmiş müteahhitler ve parklar
Babalarının sigaralarından
Birer ikişer çarpmayla övünen çocuklar.
Bir zamanlar hayal,
Akşam ezanından sonra başlayan mutluluklar
Ancak elma dersek çıkanlar.
Ben boşuna mı gidelim diyorum sevgilim
Bütün günahlarımızı sırtlanıp,
Ateşe verip ardımızdaki parkları
Ve üstümüzde biten sarı otları.
Gidelim buradan.
İçinde rahat edeceğin gök kubbeler sana,
Sıradaki sela ikimize gelsin sevgilim.
Yan yana oturduğumuz
İlk kanadı kırık,
Bank
Hatırına.
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Kanadı Kırık Bank
k a s d f g h k l ş i ç ö m n b v v c e r t y u ı ı l o p ğ ü i l
