Gittim Gittim çoktan, aza geldim. Herkesten kaçarcasına, kendi koynuma sarıldım. alamazsın buradan. Döndüm sağıma, fakat solum. Çoktan ateşler yandı, ateşler çoktan. Azda boğulmak mı? Bazen gitmek gerek, kalabilmek için “şiir”…
Son Yazılar
Sıcak Göç Sığmaz bu koridora gülüşler Duvarlar da emeklemeyi öğrendiyse Vay haline huzurun Dik durmaya başladım artık Takındığım bu tavır Omurgamın harcı değil Daha sağlam dayanağım var dik durmaya…
İki oda arasında gelişen zaman Ağladım göklere doğru sana vardığımda sevinçten ve şimdilerde yok böyle yürümek geçmişin içinden geçtim geçmemiş içimde ikimize sağanak, ikimize ayrılık Yol bekler mi beni hâlâ…
Hangi iklimdesin Burası, baharın bir ten ötesi Ağlamayı bilmediğimden, yaşayamıyorum burada Baharda son bulamazsam, hayattan aklanamam temelli Hangi iklimdesin Burada çiçeklerini unutmuşsun Filizlerini kıskandım biraz, haberin olsun Bitki örtünü…
Hanımlar beyler; tadını çıkartın, süzülüyoruz. Sağ tarafınızdaki pencereden bakarsanız, ölmekte olan birini göreceksiniz. Ne kadar sinematik, ne kadar da şiirsel... Ölmeden önce son sözlerini söyledi, son kez sevdiği insan tarafından…
Beni Afrika Bırakma Susuz kalabilirsin Aç veya açık da Afrika’yı tanıyabilirsin böylelikle Yalnız kalabilirsin, sessiz Belki de kalabalık Kendini tanıyabilirsin böylece Ama sevgisiz kalamazsın Kuru kalmak mı, asla…
Benim Güneşim Çocuğum ben. Yağmurdan sonra çamurlaşan toprak, İşte o toprak benim pastam. Çocuğum ben, Yoğurt kovasının kapağı, İşte o kapak benim arabam. Çocuğum ben, Annemin hep beni sarsın istediğim…
Ölüm Tanışlığı Bir ölüm başladı itici dalgaların gücüyle ölüm yığılmış üst üste sıcak hava, durgun deniz ve zamanın kötü sözleri; unuttu şiiri anlamayı kurumuş bir dere yatağına gömüldü "o yitik…
Yazan: Batıni Neyi kastettin? Kahvaltını balkonda yaparak Çayından bir yudum alıp kalkarak Saksıda acizce sana bakan çiçeği sulamayarak Anlamıyorum, neyi kastettin? Gece dışarı çıkmayı sevmezdin hiç Şu sıra, gece yarısı…
Kendini Yırtan Afişler Kafamda kümelendi ağrılar gözlerimde gribal bir öfke burnumun solunda nefessiz kalmıştı bir şiir geçecek sanıyordum; kafasını duvara vursa bir imge Sözleri hastalanmış bir çocuktum kusa kusa yırtıldı…
Kiremit Parçası İçimdeki çocuk Çocuk olmayı becerebilseydi Onu öldürmek zorunda kalmazdım Ben bir cani değilim Ama bir lekeyle de yaşayamam Artık misket oynayamam Ama ceplerinizde unuttuğunuz misketleri çalabilirim Artık salçalı…
Ben sanırım öleceğim. Şu an şu saniye. Yok olacağım bütün varlığımla. Mümkünsüzlükler yok olacak. Varlığımın reddedilişiyle silineceğim İz bıraktığım her şeyden. Canım acıyacak Yanacak sözcüklerim Dökülecek avuç içlerinize Uzaklıklara muhtaç…