On Üç Senenin Şerefine
Çocukların hayalleri üzerine kuruludur dünya. Bir çocuk neye inanıyorsa odur gerçek. “Senli bir gerçek yok.” demiştim daha önce. “Senli hayallerim var.”
Ben çocukken gerçek hayallerimdin sen. Allah’a inanır gibi inandığım hayallerim… Çocukken hayal kurduğum zaman, seni bana getiren her yol mubah gibiydi. Büyüdüğümü söyleyemem. Kanaması durmayan bir çocuk sol tarafımda içim. Yara! Bugün hayal kurarken, sen yarama bastığım tuzsun dalga dalga çarpan aklımın sınırlarına. Tutunduğum tek bir gerçek, aşamadığım yalansın. Dünyamdın. Dünyamsın.
Bilmiyorum başka dünyaları. Başka hayal nasıl kurulur? Gerçek nedir ve ona nasıl tutunulur? Artık Allah’a inanır gibi inandığımdan çok sancılar içinde kahrından Allah’a sığındığımsın. Kuramadığım başka hayallerim, belki de hiç sevemeyeceğim başka sevgililerimsin. Artık sen, hiçbir zaman zanaatkarı olamayacağım tek zanaatımsın. Öleceğim zamanki yalnızlığım senin adın. Hiç büyümeyecek, yani hiç yaşlanmayacak bir çocuk ölüsü benim yalnızlığım.
Bugün tam on üç sene olmuş bütün yalnızlığımla hayallerine mülteci olalı, sevdana dilenci… Ara ara Nisan tutardı ellerimden. Nisan sevincim, Nisan telaşım, Nisan yorgunluğum… Bu sene Nisan’ı da ıskaladım. İflah olmaz artık içimde büyüttüğün yangın. Birkaç gün oldu daha, düşündüm de; belki bundan sonra sen, yalnızca umutlarıma kızgınlığım… Çok çabalayacağım bitsin diye ama asla tamamlayamayacağım bir romansın.
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
On Üç Senenin Şerefine
