İlk Namaz
Evvela yazıma yakıştırdığım başlık için Ömer Seyfettin’in ruhundan özür dilerim. Çünkü ilk akla gelen “İlk Namaz” deyince onun hikâyesidir. Yani, bence o olmalıdır. İlkokulda okumamı Ömer Seyfettin hikâyeleriyle ilerletmiştim ben. Hemen hemen hepsini bilirim hikâyelerinin. Hikâyeciliğinin önünde de saygıyla eğilirim. Nihayetinde kendi hikâyeme dönecek olursam; bu satırlarımda, on sekizinci ölüm yıldönümünde Barış Manço ile ilgili bir hatıramı paylaşacağım sizlerle.
Tanık olduğum ilk cenazeydi onunki. İlk kez öylesi bir kalabalığı onun tabutunun peşi sıra o gün görmüştüm. Tek bir ses, tek bir şarkı çalınan kulaklarımda: Bizim iller sessiz, bizim iller sensiz olamadı Gülpembe.
İlkokul üçüncü sınıf öğrencisiydim. Ben aslında o gün tanışmıştım Barış Manço’yla. O günün ardından ezberlemiştim bir bir şarkılarını. Artık her müzik dersinde istisnasız “Unutamadım” şarkısını söylüyordum, sebepsiz. Sanırım öğretmenimde o şarkıyı benden dinlemeyi seviyordu. “Adam Olacak Çocuk” programı da bugün hayal meyal hatırımda.
Bir öğle namazı vaktiydi sanırım. Benim ilk namazım; o gün, ilk kez, onun içindi. Zaten kocaman bir kalabalık da yine bizzat onun için saf tutmaktaydı. Hatırımdan hiç silinmeyecek diye düşündüğüm ilgi uyandıran bir manzara. İlk namazımda hangi duayı, nasıl okuduğumu bilmiyorum. Çünkü dördüncü sınıfın yaz tatilinde kayıt olmuştum mahallemizin camisine duaları ve Kuran okumayı öğrenmek için. En fazla Subhaneke duasını okuyarak kılabileceğim bir namazdı belki de. Bilmiyorum ama o zamandan beri her duamda yeri vardır Barış Manço’nun. Sonra sonra tanık olmaya başladım yakınlarımın cenazelerine de ve her cenazede, her okunan Yasin süresinin ardında mutlaka andığımdı o benim. Bu anışlarımın karşılıksız olmadığını da göstermişti bana. Bir gece uykumda Kuran’da Fatiha suresinden sonra gelen Eliflammim’le başlayan ayetleri okumuştu benim için. Sesi, şarkılarında hissettirdiği aynı huzur… Gülüşü, aynı gülüş bütün dünyayı sarıp sarmalayan… Kaldı ki çocukluğumdan beri huzur dolu rüyalarım beş parmağın beşini geçmez sayıdadır benim. O en güzel olanıydı rüyalarımın.
Barış Manço bugün hâlâ dualarımdadır. Sırf onun ruhuna okuduğum Yasin’lerim vardır. Günden güne kaybettiğimiz nice güzelliklerin arasında hep özlemle anımsadığım bir güzel isimdir.
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
