Galiba
Sanırım özledim kimon
Kendimi yormadan yaşamayı
Kucağımdaki kedinin mırıldanışına gülümsemeyi
Bir bakışa takılıp düşmeyi
Derli toplu masamı
Yerli yerinde düşlerimi
Kendimi cesaretlendirdiğim aptalca vakitleri
Sanırım, özledim
Galiba özledim kimon
Düşünmeden konuşmayı
Hayatı satranç bellememeyi
Kış aylarından nefret etmeyi
Kahveyi az tüketmeyi
Gözlüğümün camlarını silmeyi
Aman odam kokmasın deyip
Sigaramı balkonda içmeyi
Galiba, özledim
Ben, özledim kimon
Birinin bana dur demesini
O dillerde meşhur olan
Bir çift sözü işitmeyi
İçimde biriken karamsarlığı umursamayı
Bir renk seçip, etrafımı onunla boyamayı
Kendime susup, insanlara konuşmayı
Ya da bir yapbozu bitirememeyi
Özlemişim kimon
Başım dik,
Gözlerim berrak yürümeyi
Kalabalıktan kaçmayı
Hayata, soru işareti bırakmadan
Virgüllerimi dökerek ilerlemeyi
Ve biraz da ilerleyebilmeyi
Evet, özlemişim kimon
“Çok özlemişim” derdim de
Yazık olmasın çok olanlara şimdi
Özlemişim demem kâfidir
Alışıktır o bana, sırtlanır da gider meselemi
Gitsin de zaten, selametle
Birkaç satır sonra, görüşmek üzere
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Galiba
l ı ı j m n b v v c z a s d e r t y p o ı k l i ü ç ö m n b v c z a s d g h o p ğ