Yenilgi
“Kan gövdeyi götürüyor.” derler ya, öyle bir savaşın mağlubuydu. Sonu gelmeyecek yenilgilerin şahidiydi yalnızca tarih. “Yazarsan, bir nebze dayanırsın.” dediklerini işitti. Nafile! Kılıcın kesmeyip, sözün geçmediği bir savaşın gazisiydi.
Hiç nihayet bulmayacak sevdaların yangın yeriydi satır araları, dizeler. Kül kül mürekkep lekeleri taşıyordu sayfalardan aşık ile maşuk birbirlerini yakarlarken, birbirlerinin yerine yanarlarken. Hükümsüz kalıyorlardı sözcükler sevdaya dair. Boyun eğiyorlardı tümceler. Can veriyorlardı bütün anlatılar yalın sevdaların can bulduğu. Sayfalarca, yettiğince mürekkep yazmayı değil, ölmeyi arzuluyordu. Çünkü yazdıkça yazılıyor, ölünce bitiyordu. Öylesi yazmak mağlubiyetin bilincinde direnmek demekti: Gaflet! Ölmesi yiğitcesiydi yenilmenin.
Değil mi ki değiyordu aşığın gözleri maşuğun yüreğine, cehennem azabı cenk meydanları. Biri diğerine bir kere gülsün yeter, son sayfanın zifirinde bir şehir düşüyordu.
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Yenilgi
“Kan gövdeyi götürüyor.” derler ya, öyle bir savaşın mağlubuydu. Sonu gelmeyecek yenilgilerin şahidiydi yalnızca tarih. “Yazarsan, bir nebze dayanırsın.” dediklerini işitti. Nafile! Kılıcın kesmeyip, sözün geçmediği bir savaşın gazisiydi. Hiç nihayet bulmayacak sevdaların yangın yeriydi satır araları, dizeler. Kül kül mürekkep lekeleri taşıyordu sayfalardan aşık ile maşuk birbirlerini yakarlarken, birbirlerinin yerine yanarlarken. Hükümsüz kalıyorlardı sözcükler sevdaya dair. Boyun eğiyorlardı tümceler. Can veriyorlardı bütün anlatılar yalın sevdaların can bulduğu. Sayfalarca, yettiğince mürekkep…
