Yabancı
Bir yabancıyı sevebilir mi insan?
İtiraf etmeliyim kendimi diyorum bazı günler,
Ellerime kelepçeler takılsın, gidelim istediğin yere…
Dökeyim kendimi denizlere, gözyaşım belli olmasın,
Kıyıya vurduğumda tut elimden ama önce anla beni.
Senden bağımsız düşünerek yazıyorum kelimeleri,
önce iyileştir, sonra sev beni…
Sen geliyorsun aklıma;
kalbimin dört odacığını da kuşatmak isteyen sen,
Oysa sınırsız sevmek
oysa gülü koklamak,
oysa toprak,
oysa insan…
Bir yabancıya ne kadar katlanır insan?
Aynı çatı altında, aynı yastıkta, aynı düşte…
Belki yıllarca,
Belki ölene kadar
Eğer o yabancıyı sevmiş ise…
Bir yabancı nasıl dayanır karanlığa?
Bazı duraklarında huzur yolcusuna tebessüm edebiliyorsa,
Zihnine dokunmasa da acıtmıyor ise canını, çekmiyorsa kılıcını,
Nasıl olduğunu umursamadan, anlamadan da seviyorsa teninin yaralarını,
Öpebiliyorsa içinden gelerek, içine alarak,
Belki yıllarca
Belki ölene kadar, kalabilir karanlıkta…
Bir yabancı neden yabancılaşır hayata?
Kucağında bir bebek can vermişse
ve beyaz güvercinler artık uçamıyorsa
Ölümü görmüşse hemen baş ucunda,
Geri kalan her şey,
insani hırslar,
toplumsal doğrular,
korkak yaşanan aşklar, yaşamlar…
Birer hikâye,
hayal ürünü, umursanmayacak birer hikaye
sonunu okuduğum bir hikaye
Şimdi otobiyografi yazmanın zamanı,
sevmek vakti; özgürce ve kuralsız…
Hikayeler akıl doyurmaz!
Çizim: ONUR ŞAHİNOĞLU
Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Yabancı