HÜSNAGROFYA

Çocuklar Nefesi karanfil kokuyor yüksek ateşte kavrulmuş düşlerimin ve bütün boşluklarım seviyor, yaralanmış hayaletlerini içinin 41'inde bir çocuk; “batırıyor gülüşlerini” parkların aynasında gezinen başka bir çocuğun şiirinde Dostum; üşüdü şarkılar…

İntihar Haberleri Tüketilmiş bir sorudur zamanın kalabalık sesi iyiden iyiye kararır gök yankıları susar, sözler kuyuda telgraflarda unutulur bir çocuk ağaca takılmış bir uçurtma gibi yüreğimizdeki en dayanıklı yer neresi?…

Günaydınlar Yırtılıyor yüzüm kağıtlara bıraktığım kelimeler gibi dağınık; içimdeki gölgeler ve mezarda masumiyetin kemik sesleri Havalar sisli zehirleniyor martılar beş para etmez dünya için trenler tıkış tıkış otobüslerde asık suratlı…

Uçurtmaların Kalbi Sığınak değil bu dünya hiç olmadı ve sıtma nöbetlerinde yitirdi çocuklarını şiir sokaklar terkedildi bahçelerde hep bir gözyaşı sürgündür dilin kilitlendiği bütün yerler ve susluktan çatlayan gölgeler, yırtmalıydı…

Bir Kediyi Bile Upuzun bir gece uyusam... yine mi sarhoş? hadi uyu... tedirgin, tırnaklarını yiyor aklımdaki şiir Ücretler düşük boğulmalar kesin yorgunum ey yorgunluk... sigorta primleri, fazla mesai daraltıyor dünyamızı…

kim belirliyor hükmünü cinnetin Gelip gitti kırık tozlu bir aynada seyrederken onu haykırışlarınla yırtıldı gece duydunuz mu bilmem; Zigana'dan geçen yabancı ve yalnız kedileri insana acı veriyor bazen peki; kim…

içinden geçilmez dünya Biçim değiştiriyor zaman haykıran, değişen, inleyen diyaloglarla oysa bilinç; kendindedir aklındaki bütün yüzlerle dünya yıkılmış bir monolog insanın çürüyen beş duyusunda kaçıyorum içimdeki odalara içimde kıvrılarak uyuyan…