Okumak ve Yaşamak Üzerine
Yaşadığımız hayata bir anlam yüklemektir okumak. Tek bir bakış açısıyla değil, birçok bakış açısıyla birçok kez düşünebilmektir. Düşündüğü kadar vardır insan. Okumak var olmaktır. Okudukça bilir insan önce kendi küçük dünyasını, sonra dışa açılan dünyayı. Bilmek her defasında yeni bir değer kazanmaktır. Gerçi biraz da yaşadıkça bilir insan ama okumakta yaşamaktır bir nevi hayal dünyasıyla.
Mesela bir mahkûm olabilmektir okumak Nazan Bekiroğlu’nun Cümle Kapısı’nda. Sefil olup mahkûmiyete boyun eğmemektir Victor Hugo’nun mürekkebinden damlamış her bir satırda. Sayfaların arasında dolaşan bir Jean Valjean olabilmek… Anatole France’ı okurken Evarist ve Elodi olup bir aşkın cilvelerini sayfalara sığamayıp taşan eşsiz betimlemelerden uyarlayabilmektir gerçek hayat sahnesine. “Ayrılıp kavuşmanın tadı başkadır. Ayrılıklar benim yakınlarıma sevgimi tazeler.” derken Montaigne, sadece bir anlık belki, ayrılabilmektir bütün sevdiklerimizden; acı çekmek, sonra yeniden kavuşabilmektir; biraz heyecan duyabilmek, biraz mutluluk… Montaigne ölüme dertlenmenin büyük bir budalalık olduğunu düşünürken, çünkü inanmış ki ölüm onu dertlerin bittiği yere götürecek, kontrolü elimizde olmayan iki nefes arasındaki her bir derdi sonlandırabilmek, hissedebilmektir iliklerimizde ölümü, yaşamak.
Hayatta çoğu zaman ne aradığımızı bilmeksizin koşuştururken durmak, bir soluk almak ve düşünebilmektir bütün var olmuşlar için bir “neden”, asıl bir “neden”. Küçük Prensi anlayabilmektir, onunla yaşayabilmektir doludizgin hayatı. Gözün görmediği gerçeklere gönlümüzü açabilmektir.
Velhasıl okumaktır yaşamak. Bunun içindir ki, her daim okumalı insan.
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz. Okumak ve Yaşamak Üzerine.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
