Kanayan dizler

7 Aralık 2016 4974 kez okundu Okuma süresi: 1dk, 36sn

4.974

Kanayan dizler

Su damlıyordu çeşmemizden,
telaşsız adamlar geçiyordu kapımızın önünden,
ya yetişecek bir yer yoktu,
ya da kaçırmıştık bütün randevularımızı…
Ama kış geliyordu,
kış gelince kabanlarımızı sırtlayıp,
yükümüzün ağırlıyla yavaşlıyorduk…
Gözyaşları insanların,
sessizce dökülüyordu bu topraklarda!
Ya hepimiz korkaktık büyük gözyaşları dökemeyecek kadar,
Ya da sessizlik bir büyük eyleme dönüşmüştü belli belirsiz!
ama yine de seviyorduk,
sevişiyorduk günahlı günahsız,
bakmıyorduk dünün ihanetlerine…
önümüzde kurulmayı bekleyen hayallerle,
üç öğün tükeniyorduk.
sevmeyi bilmeseydik belki daha mutlu olabilirdik çay bahçelerinde,
ama şekersiz içilen bir çay kadar tatsızdı hayatımız!
zayıf adımlarla ilerleyen bir kaplumbağa misali
geçiriyorduk yolculuğun esaretini…
Bakmasınlar güldüğümüze,
Gülmek de taklittir aslında bir yerde,
Ama kısıtlıdır işte taklitlerimiz bile!
Oysa durmuş bir saat,
ilk bakışta bir anı gösterir!
Yanlış da olsa direnir yanılgısında
insan evladı nankördür,
aslında her hikayenin sonunda iyiler gömülür!
kötülerin suçu değil tüm bu yaşananlar,
kötüler kötüdür de,
iyiler iyi gibi davranamaz çoğu yerde!
Sana seni anlatsam bu kış kıyamette,
kimmiş bu şanslı kadın diye sorarsın…
Sana seni hatırlatmam lazım inanmak için kendime,
ama ben düşerim,
düşlerim kırılır,
sazımın her teli biraz noksandır.
Ama seni düşlerim,
düştüğünde kanayan dizlerinden öperim…