İlk yazıyla merhaba…
Yıllardır görmemiştim bu evi. Ben çocukken oturduğumuz eve yakındı ve bakkalın yanında olduğu için her gün birkaç defa geçerdik önünden. Eh o zamanlar bakkala gitmek bir çocuk için önemli işti. Evde kalmayan şeker için, dedenin gazetesi için, çoğu zaman da taso çıkan cipslerden almak için arşınlanırdı bakkal yolu.
Bu yaz karşılaştığımızda satılık olduğunu öğrendim. ‘Evin kıymeti yok. Arsası için alınır, yıkılır. Arkadaki boş arsayla birleştirip apartman dikerler.’ dediler. Ah o çok katlı apartmanlar; pencerelerinden gökyüzü görünmeyenler, çocukların Aydede ile muhabbetini kesenler, hayal düşmanları… Hüzünlendim… Yıkılırken hissedeceklerini düşündüm. Düşündükçe ağırlaştı içim. ‘Binalar da acı çeker miymiş?’ demeyin. Ben de bilmiyordum, Leviathan’ı* izleyene ve oradaki evin acısına tanık olana kadar…
Karşı kaldırıma çöktüm, uzun süre seyrettim ve eski halini canlandırdım zihnimde. Sıcak havalarda ardına kadar açık olan mavi pencereleri ve dantel perdeleri hatırladım önce. Akşamüzeri merdivenlere atılan minderler ve kapı önüne koyulan tabureler sokağın dişi sakinleriyle dolardı. İçilen çayın, çitlenen çiğdemin haddi hesabı yoktu. Sahi ne zaman son bulmuştu o günler, ne zaman terk edilmişti? Sahibini de hatırlayamadım. Sanki kapı önünde oturan tüm kadınlara aitti bu ev.
Yavaşça yerimden kalktım ve yanına gittim. Bilhassa sol elimle, yaralı avucumla dokundum duvarlarına… Sahip olmak ve mal mülk edinmek şu dünyadaki emellerimden biri değil, ama keşke param olsaydı da sana harcasaydım diye başladım söze ve devam ettim… Nice sesi hapsetmiş duvarlar yıkılmaz, anılar yerle bir olmazdı o zaman. Beraber yaşadıkça anlardık birbirimizi, ihtiyacı olan yerlerini onarırdık. Eski neşene kavuşurdun belki. Mahallenin çocuklarının, kaldıysa eğer, toplanma yeri olurdun. Ben de Masalcı Abla olurdum. Yazın limonatamız, kışın sıcak sütümüz eksik olmazdı. Ve sana söz, her gün mis gibi kek kokardı mutfağın. ‘Çağa ayak uyduramayanlar kulübü’ kurardık ya da… Misafir geldikçe genişleyen evlerden olurdun. Ve kendi zaman dilimimizde yaşardık masalımız bitene kadar…
*Leviathan: Yönetmenliğini Andrey Zvyagintsev’in üstlendiği, 2014 yapımı film.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– İlk yazıyla merhaba…
