Dostluklar ve Küllükler
Biz dünün kaybedeni, bugünün kayıplarıyız… Yarın belki hiç gelmeyecek. En azından benim bir beklentim yok bu yönde… Ama insan sormadan edemiyor. Yarın gelecekse eğer; gelirken yanında neleri getirecek? Neleri getirebileceğini bir şekilde kestirebilsem bile, neleri götüreceği konusunda en ufak bir varsayımda bulunamıyorum. Daha doğrusu bulunmaya da çekiniyorum. Çünkü olasılıkları düşünmek ve kötülerin içinden, bir kötü seçmek gerekecek. Fakat ben artık, kötünün iyisine sığınmayı kendime ihanet sayıyorum!
Değişmeyen şeyler var şu hayatta. Değiştirmeyi denediğimizde, sanki koca bir duvar üzerimize yıkılacak. Öyle korkuyoruz ki değişmekten… Ama değişen her şeyi de hemen kabulleniyoruz. Bu açıdan, bir ikiyüzlülük mevcut tavırlarımızda! Ama ben demli çaylara sığınan insanlardan oldum hep… Rakı masasındaki hoş sohbetin müdavimleri arasındaydım. Hiç tanımadığım insanların derdini, derdim bildim. Değişecekse bu riyakâr hikâyemiz, o yeni ve temiz hikâyenin yazarlığına soyundum. Belki yanlışlarım oldu… Evet, istemeden de olsa kalp kırmışlıklarım da vardır. Ama hayatımda hiç kimseyi aptal yerine koymadım. Gözlerine baktığım her insanı içtenlikle dinledim. Anlamaya çalıştım anlattıklarını. Kimi zaman aklıma uymadı, kimi zaman ise kalbim benimsemedi söylenenleri. Makul bir yol bulduğum da oldu tabi…
Şimdi geriye dönüp baktığımda -ki insanlar hayat maratonunda bazı zamanlar, yarışı bir kenara bırakıp geriye bakmalıdırlar- dostluklar ve küllükler yan yana yığılı bir vaziyette, bana hüzünlü bir tablo etkisi yaratmaktalar. İnsan dostluklar ve küllükler arasında gidip gelen bir canlıdır aslında. Küllükler dolduğunda boşaltılır. Dostluklar ise bir süre sonra, özünden uzaklaşan insanlar dolayısıyla paramparça edilir. Dünün acısını, bugünün mücadelesine katmıyorsan, bu hazin tablo çok da etkilemez seni. Zaten etkilenecek olsan, o azgın yarışta durup da geriye bakmazsın! Çünkü zafere gidilen her yolda, önce en sevdiklerin basamak olarak kullanılır. Bu, madalyonu kazanmanın en önemli kuralıdır! En yakınındakine sağlam bir omuz darbesi atarsın ve geride bırakırsın. Hemen önündekinin ayağına bir çelme taktın mı, artık liderliğini ilan etme vaktin gelmiştir. Ama çevirdiğin dolapların farkında olduğundan, bu sefer de derin bir korku kaplar içini. Çünkü en yakınındaki omuz atacaktır, peşinden koşmakta olan çelme takmaya çalışacaktır, bilirsin… Artık koruman gereken bir liderliğin ve büyük bir çabaya ihtiyacın vardır. Zirve yalnızlığındır ve yalnızlığı türlü pisliğe batarak elde etmişsindir…
Dostluğun, yedi harften oluştuğuna bakıp da aldanmamak gerekir. Dostluk, bütün dillerdeki alfabelerin bile karşılayamayacağı bir anlamı ifade etmektedir. Ama küllükler –hangi maddeden yapılırsa yapılsın- dünyanın en değersiz eşyasıdır. Küllüklerle doluysa çevreniz, sizi bir kaşık suda boğmak isteyeceklerdir. En umulmaz anlarda çelme takmayı gözleyeceklerdir. Sizinle yola başlayıp, bir süre sonra usta bir yolcu olduklarını iddia edeceklerdir. Ve nitekim sizin özelliklerinize hayran olarak başladıkları sözde dostluklarınıza, sizi aşağılayarak veda edeceklerdir. Çünkü özünde eksiklik olan insanlar; ufacık bir başarı gösterdiklerinde, hayatın bütün olgularını gerçekleştirebilecek bir olgunluğa eriştiklerinin yanılgısına kapılmaya müsaittirler. Bu yanılgı, kapılmaya en uygun ve bir yanıyla çekici özellikler besleyen bir karaktere sahiptir. İnsan, yanılmaya mahkûm olur. Çünkü yaşamın inceliklerini anlamak için çaba gösterecek bir sabra sahip olamamıştır çoğu zaman. Sabırsızlığı yüzünden aldanır, aldatır. Mutsuzluğa bulanır ve nitekim sabırsızlığı, yalnızlığının sebebi olur.
Şimdi dolu küllükleri boşaltma ve dostlukları sorgulama zamanı. Gece uzun, ama yarın belki hiç gelmeyecek… Biz dünün kaybedeni, bugünün kayıplarıyız…
01.00 16.08.16
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Dostluklar ve Küllükler
