Bir Alışkanlığa Dönmüş Savaş
26 Haziran 2017
Marguerite Duras’ın Hiroşima Sevgilim isimli kitabını okuyorum iki gündür. Kitabın sayfalarını bitirdim sayılır lakin teması üzerine daha çok zaman düşüneceğim gibi görünüyor. Kitabı anlatacak değilim. Merakınıza bırakıyorum bütününü. Çünkü paylaşmak istediğim; kitabın, öne çıkarılmış görselde de kendisine yer bulmuş, tek bir cümlesi oldu. “Bir alışkanlığa dönmüş savaş.”
Bu cümleyi okuduğumda, aklıma seneler önce kaleme aldığım ama yine de tam tarihini ilk etapta hafızama düşüremediğim bir yazım geldi. Alışkanlıklar üzerine karaladığım bir yazım… Hemen eski defterlerimi karıştırdım ve yazımı buldum. Tarih; gördüm ki Ağustos 2012, gülümsedim.
Savaşın tarih boyunca hep bir alışkanlık haline büründüğü seneleri düşündüm. Son zamanlarda bazen o seneleri kâle alacak gücü bulamıyorum kendimde. Dünyanın en yüksek tepesine çıkıp oradan bütün dünya insanlarına, “Şaka mısınız siz?” diye haykırmak istiyorum, içimdeki kocaman alaycı bir küçümsemeyle. Bazen de “Bu nasıl uyanılmaz bir kâbus?” diye tokatlayasım geliyor kendimi ve herkesi, uyanılmalı bu derin uykudan artık diye.
Böyle seneleri düşünüyorum işte; geçmiş ve gelecek… Okuduğumdan beri aklımdan sayısızca tekrarladığım o cümlenin ardından, bir kez daha yazıyorum kendi kendime: Alışkanlıkları olmalı insanın!
Ağustos 2012
Alışkanlıkları olmalı insanın!
İyi düşünmeye alışmalı! İyi duygular beslemeye…
Sadece en iyi olanı hissetmeye alışmalı insan! Küçük bir tebessüme…
Hep en güzeli, en doğruyu konuşmaya alışmalı! Konuştuğu kadar dinlemeyi de bilmeli!
Neye bakarsa baksın hep en güzeli görmeye alışmalı insan!
Sevmeye alışmalı! Hiç sebepsiz herkesi, her şeyi sevmeye…
Özel bir alışkanlık olmalı özlemek! Çünkü seven özler, sevilen özlenir. Sevmek de sevilmek de özeldir.
Umuda alışmalı insan! Umuda ve mutluluğa… Umudu ve mutluluğu paylaşmaya…
Bazen yanlışlar olmadan doğrulara ulaşılmaz. Yanlış yapmaya alışmamalı ama yapınca da yılmamalı insan! Sorun değil, çözüm üretmeye alışmalı mesela!
Unutmuyor insan. Kahkahalar da gözyaşları da unutulmuyor. Bu yüzden yapmışsa bir hata özür dilemeyi de bilmeli! Güçlü bir alışkanlık halini alabilmeli özür dilemek insanın benliğinde!
Affetmeye alışmalı insan! Herkes hata yapar çünkü ve bağışlanmak güzeldir. Hatalardan, kirlerden, günahlardan arınmak… Özünde her insan muhtaçtır affa. Teşekkür etmeyi de bilmeli insan, kendisine sunulan güzellikler karşısında!
Böyle alışkanlıkları olmalı insanın! Hep güzele alışmalı insan!
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz. (Bir Alışkanlığa Dönmüş Savaş)
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
