Asım Can GÜNDÜZ
On beşli yaşlarımda tanımıştım Asım Can Gündüz’ü. İlk izlediğimde şok olmuştum herkes gibi. Bursa’da bir konserine gitme şerefine erişmiştim, albümünü de kapıda aldım. Ve diyordu ki bu konserin ve albümün parası sokak çocuklarına gidecek. Ayrıca bu albümü alanlar, bir daha konserlerime girerken ücret ödemeyecek. Zaten başka da konserine gidemedim… O gece hayranlıkla izleyip 2 megapiksellik kamerası olan telefonumla fotoğraflarını çekmiştim en önden. Sahnede ufak bir masa, üzerinde patates, ketçap, mayonez, kola… “Ain’t No Sunshine” şarkısının yarısını da Türkçe söylerken, “Şimdi herkes, yanındaki sevgilisine sarılsın, öpsün.” demişti. Ama içeride 2, 3 çift vardı, duramadı patlattı espriyi; “Bu ne leayn -bilmeyenler için; çok tatlı, yumuşak harfler ile kibarca söyler- gay bara mı geldik?” Yıllar geçti ben Berklee College Of Music’i kazandığımda burs ararken, dedi ki “Evlat telefonum bu, ara yardımcı olayım.” Aradığımda ilk önce eşi pozitif birses tonuyla açtı, sonra Asım abiye verdi telefonu ve yaklaşık 40-45 dakika anlattı, öyle böyle yap diye… Hani şimdilerde bir algı var ya Rockçı adam ateisttir, satanisttir vb diye… Telefonda ve daha sonraki görüşmelerimizde bana hep Allah’ın izniyle olur, ama sen çalışmalısın mesajını verdi. Bugüne kadar mutlaka, her müzisyenin bir Asım Abi hikayesi vardır. Çünkü egosuz, halktan birisiydi O. Farkındaysanız Asım Bey demiyorum. Çünkü küçükten-büyüğe kimseyi kırmadan, burnu büyüklük yapmadan yaklaşırdı insanlara… İyi insan olmayı öğrendiğim kişilerdendir. Bir de oğluyla bir grup kurmuştu. İzleyebildiğim kadarıyla çok güzel bir müzikal duyguya, zekâya sahip yetiştirmiş oğlunu. Evrencan Gündüz yetiştirdiği genç güzel insan, müzisyen, oğlu ne mutlu ona ve Maşallah. Eğer Yavuz Fest gibi bir şeyler olursa özellikle oğlu ile çalmayı çok isterim. Başka bir abimin anısını da yeri gelmişken anlatmak isterim. Gittiği fuarda Asım Abi, Preston Reed ile beraber çalıyormuş. Tuvalete girdiğinde bir bakmış önden Asım abi gidiyor ve sanki bilmiyormuş gibi içeri girince arkadaşına ; “Ya Asım abi nasıl ayar verdi Preston Reed’e” der demez, kapı hemen hızla açılarak tiz bir sesle; “Sektir leeyyynnn” deyivermiş Asım Abi. Başka birisi olsa eminim; “Haklısınız gençler, yok canım o kadar da bir şey yok” tarzında daha fazla kendisini pohpohlatmak ve egosunu şişirmek için bir takım şeyler yapardı ki yapanlara tanık olmuşluğum vardır!
Bir tv şovunda anlatmıştı, doğuştan parmakları ördek gibi perdeliymiş ve sokakta oynarken çocukların dalga geçmesine dayanamamış perdelerini yerde bulduğu cam parçası ile kesmiş, eve kan içinde gittiğinde gülerek annesine “Anne bak artık ben de normalim, perdelerim yok artık.” demiş. Doktorlar bir daha parmaklarını oynatamayacağını söylemesine rağmen Jimi Hendrix’i tv de görmüş ve gitar çalma aşkı ile parmaklarına vurarak “hadiseneee, oynasanaaa, kıpırdasanaa” diyerek çocuk aklı ile mesajlar göndermiş ve doktorların ömür boyu oynatamaz dediği çocuk gitar aşkı ile dünyanın sınırlı sayıda sanatçısı olmuş. En son projesi bir kardeşlik mesajı veren “HEAVY SKY” belgeseli yayınladılar ve genç müzisyen Batu AKDENİZ’e çok güzel destek olup, sahip çıkıyordu.
Her gece yatmadan önce, ölmüşlerim için dua okurum. Hz. Muhammed Mustafa, Mustafa Kemal ATATÜRK, Bach, Haydn, Mozart, Beethoven, Paganini, Shostakovic, Tesla, Yavuz Çetin ve isimlerini bilmediğim, ama insanlığın iyiliği için çabalamış herkesin ruhuna ithaf et Allah’ım diye. Bu listeye mağrur bir gurur ile bundan sonra ASIM CAN GÜNDÜZ’ü de ekleyeceğim. Ruhu şad olsun…
https://tr.wikipedia.org/wiki/As%C4%B1m_Can_G%C3%BCnd%C3%BCz
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
