Acısını Göstermek İsteyenin Çektiği Filmlerdeki Montajla Atılmış Karelerinden Biriydim
İlk defa özlemiştim. Gitmek için hiç bir şey eksik de değildi. Geleceğimi haber vermek için aradım. Bir ses, hatta buruk bir ses: ” gelmek mi istiyorsun?” dedi.
Kapattım. Hiç bir şey demeden kapattım.
Dışarıda şakır şakır yağmur yağıyor. Sonbahar görünümlü yaz canımı yakıyor. Hazır bavullarım ile kalakalmak hiç istemiyordum. Nereye gidebileceğimi de.
Annemin evi terk etmesinden, babamın hızla kapıları çarpıp çıkmasından şunu öğrenmiştim halbuki : bir yerden çıkınca elbet varılırdı bir yere.
Annem adamları severdi, ve en çok tanımadığı adamları. Babam ise mutfak tezgahındaki ekmek bıçağını,
her fırsatta eline alırdı.
Bavulları kapının önüne bıraktım. Veda süsü vermeye bayılıyorum. En çok kendime.
Ayakkabılarımı, hırkamı ve boynuma doladığım şalı çıkartmadan oturma odasına yönelip, her an kalkacakmış gibi yeşil kadife koltuklarımın üzerine attım kendimi. Allah’ın beni bu dünyaya fırlatış şiddetinin biraz altında bir gürültü ile koltuğa gömüldüm.
Hülya Koçyiğit izlerken buldum kendimi. Hülya Koçyiğit izlerken boş durmak hiç hoş değildi. Çay demledim ve yanında dolma doldurmaya başladım. Ağlamak istiyordum. Çayı açık koyuşuma ağladım ilk önce. Sonra, Hülya Koçyiğit’e ağladım. Dolmanın bile doluşuna, benim şu yalnızlığımın dolmayışına ağladım. Yeşil koltuklarıma uzanışıma ağladım. Bu en çok, oturma odama haksızlıktı. Sonbahar görünümlü yaz canımı sıkıyor. Mevsimler yolunu bulmuyor.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz. (Acısını Göstermek İsteyenin)
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
