Jamais-Vu Günün ilk ışıklarıyla uyandı. Her sabah yaptığı gibi, önce kalkıp perdeleri açtı. Kar yağmıştı geceden. Soba çoktan sönmüş ev buz gibi olmuştu. Alışkındı soğuğa. Çatlamış ellerini dudaklarına götürüp sıcak…

Her şeyin sonundayım Çok da önemi yok artık hiçbir şeyin. Hiçbir şey gecenin sessizliği karşısında bir anlam ifade etmiyor. Ama şehrin ışıklarının da değeri kalmadı gözümde. Şehrin ışıklarının en ufak…

arılar mezarlığı annemin ördüğü atkıyla boğabilseydim  kendimi belki içimden "o biçim"  bir gül çıkardı babam dikenlerinden reçel yapardı, arılar ziyaretime gelirdi sık sık , arılar beni, dostumdan çok severdi.. …